Deel 3 voorjaar 2023

Maandag 6 februari - Imsouane

Bouzama - Imsouane   128 km  ☀️ 20°C

Na afservicen nemen we afscheid van Kees en Trui, zij gaan vandaag wat zuidelijker dan wij gaan. We komen elkaar vast weer tegen. Wij willen eerst naar de Carrefour in Essaouira en vervolgens 15 km door naar Sidi Kaouki. 

We verlaten de stad en na 10 km op de N1 slaan we af naar de kust richting Sidi Kaouki. Een kleine verzamelingetje huisjes markeert een populaire surfspot. Een mooi strand maar omdat de oceaan redelijk vlak oogt momenteel is er geen surfer te bekennen. Het windstille weer tesamen met het brandende zonnetje werkt niet uitnodigend om op een van de twee campingplekken die we bekijken, te gaan staan. Daar ontbeert elke vorm van schaduw en het is overvol. Bovendien vinden we het rijden en onderweg dingen zien leuk. We besluiten door rijden zuidwaarts en de eerstvolgende camperplek-optie in de navi's, Imsouane 90 km verderop. De eerste kilometers gaan over een mooi weggetje, waarlangs overal arganbomen groeien. Deze boomsoort gedijt prima op de harde rotsachtige grond en weerstaat met gemak de venijnige zonnehitte. 

Argan bomen

Via een zeer arbeidsintensief proces wordt uit de pit van de harde vruchten olie gewonnen. Er zijn 30 kilo pitten nodig voor 1 liter olie! De kostbare olie wordt voor zowel cosmetische alsook voor gastronomische doeleinden gebruikt. Ook nadat we de aansluiting op de N1 weer hebben gevonden, zien we overal arganbomen zover als het oog reikt. Naarmate we vorderen staan her en der kraampjes aan de kant van de weg, waarop verkopers potjes met arganolie aanbieden. We kopen deze pas bij een cooperatif feminin in een klein stadje wat we passeren. In een werkplaats kunnen we zien hoe de olie wordt gewonnen en welke producten ervan worden gemaakt.

Het landschap wordt iets heuvelachig

Mooie uitzichten onderweg op de Atlantische Oceaan

Het landschap verandert en vertoont meer en meer reliëf, het is in de verte zelfs bergachtig. Een van de navi's is van slag als we de afslag nemen naar Imsouane, het nieuwe weggetje wordt niet herkend. Via een keienpaadje bereiken we de camping en als we de camper op een plek dirigeren zien we ook die van Kees en Trui staan. Onvermijdelijk met zo weinig camperplekken aan de kust, maar wel leuk! Middels een geitenpaadje gaan we op weg naar het dorp. Het uitzicht over de oceaan is vanaf deze hoogte formidabel. In de baai beneden ons zijn tientallen surfers bezig hun capriolen uit te voeren. Als we kruip-sluip door een dalletje heen moeten treffen we Kees en Trui, die net uit het dorp komen, surprise haha. We spreken elkaar later nog wel. Het hele dorpje is een combinatie van een surfscene en een visserij gemeenschap.

Rondom het surfen is een eigen economie ontstaan. In hippie-achtige bouwsels met de bekende felle kleuren huizen hostels, surfshops, surf-rental plekken, surfschooltjes en uiteraard restaurantjes en terrasjes waar surfers kunnen relaxen, hippe scene! 

Veiling van vis

Door een andere uitgang komen we op de boothelling. Hier liggen alle vissersboten, uiteraard blauwe. Ze worden door een tractor uit het woelige haventje gehaald, die biedt te weinig beschutting. De helling wordt aan de andere zijde omsloten met kleine loodsen en huisjes. 

Dinsdag 7 februari - Imsouane

Imsouane  Camping  Ocean Point       ☀️ 20°C

De autolevel van de luchtvering heeft het hoogteverschil van onze standplaats niet geheel kunnen wegpoetsen. Ergo de camper staat nog iets scheef en we hebben daardoor toch iets minder goed geslapen. Vanmorgen daardoor een wat slow start van de dag gemaakt. Het weer ziet er best wel veelbelovend uit. Er zijn wel wat wolkjes maar de zon laat zich al goed zien. We maken een praatje met Kees en Trui, voordat we het dorp in wandelen om daar te gaan lunchen.  

Het paadje langs de oceaan geeft een schitterende view over de vele surfers die dankbaar gebruik maken van de veel hogere golven vandaag. Langs de boulevard staat het vol met omgebouwde bestelbusjes en oldtimer campers van de surfscene. Het is de meet&greet- zone van stoere knapen met wetsuits half ombloot, die soms nog met druppelende haardos hun ervaringen uitwisselen. Overigens zijn er ook de nodige stoere vrouwen die met surfboard onder de arm rondparaderen.

We wandelen door het hippie-surf stukje van het dorp en houden daarna de oceaankant aan. Daar na een honderdtal meters ligt restaurant La Vagues. We zwichten voor het mooie buitenterras met fantastisch uitzicht. In het kader van de specialiteit van de dag laat een oudere man ons wat verse vis, gamba's en calemares zien, die uitnodigend op een schaal liggen. 

We bestellen de gamba's en inktvis. In afwachting daarvan ga ik een tafereeltje wat beneden bij de rotsen gaande is, van naderbij bekijken.In het zand zit een groepje vrouwen, gezeten in en omgeven door bergen lege schelpen, mosselen van hun vlees te ontdoen. Deze zijn bij de rotsen verzameld en eerst gekookt boven een houtvuurtje naast hen. Ik neem aan gezien de hoeveelheid dat dit niet voor eigen consumptie is, maar voor verkoop aan restaurants of andere liefhebbers.

Terug bij ons tafeltje worden de eerste hapjes geserveerd, brood, olijven en thee met verse munt. Dan volgt een zeer fijngesneden mengsel van tomaat, ui, paprika, komkommer en koriander, aangemaakt met wat kruiden en een vinaigrette, heerlijk. Dat geldt ook voor het linzenhapje met rijst. De gegrilde gamba's en calemares begeleid door wat frietjes zijn 'fingerlicking good' , wat een zalig maaltje. Het terras is btw afgeladen met voornamelijk surfers die wel raad weten met al dat lekkers. De rekening van 250MAD is hoog maar correct. 

Langzaam wandelen we terug. In een minimarkt kopen we wat brood, munt en pepers. Terug bij de camper gaat de luifel omlaag, de zon schijnt nu best fel. Marjos gaat buiten wat lezen en ik ga met de ladder de LNB-kop van de schotel wat verdraaien, zodat deze de satelliet kan vinden op deze breedtegraad. Na een hoop gepriegel lukt dat uiteindelijk, satelliet gevonden!  Wij hebben nog wat contact met het thuisfront. Na het eten kijken we naar het journaal. De beelden en de berichtgeving over de aardbeving van gisteren in Turkije en Syrië maakt steeds meer duidelijk dat de ramp een ongekende omvang heeft, schrijnend en triest voor alle betrokkenen. Voor morgen hebben we nog geen plannen, we blijven nog een dagje hier.

Woensdag 8 februari - Taroudannt

Imsouane - Taroudannt 205 km     ☀️ 23°C

De contouren van een stad tekenen zich af tegen de besneeuwde schaduwen van de Hoge Atlas. Halverwege de middag arriveren we in Taroudannt. Wat !! We zouden toch nog een dag blijven? Niets zo veranderlijk als een mens. Na mijn verslag van gisteren, heb ik op de late avond met mijn neus in de reisboeken over Marokko gezeten. De kriebels om te ontdekken wat er weer achter de volgende hoek te zien is, zijn niet te beteugelen. Het wakkert mijn nomadische drift voldoende aan om de ankers te lichten. 's Ochtends bij het ontbijt waren we het snel eens, het wordt Taroudannt vandaag. We nemen afscheid van het heerlijke gezelschap van lieve Trui en Kees. We koesteren de warme en fijne gesprekken die we met hen hadden. Het is een kennismaking die naar wij hopen een start is van een mooie vriendschap; onze toekomstige wegen gaan elkaar zeker nog kruisen! 

Op de heuvels van de rotswand wonen en werken hele families in het zoeken en openmaken van schelpen. Langs de weg proberen ze redelijk agressief hun waren te slijten.

In Tamri iets in het binnenland gelegen maken we een stop. Op de souk slaan we wat munt, koriander en brood in, kosten een paar dubbeltjes. Ook kopen we wat kleine maar zeer smakelijke bananen. Ze komen van de plantages die rondom  dit dorp in de vallei liggen. De heuvelachtige kustweg biedt spectaculaire uitzichten.

Bananenplantages

Een auto voor ons stopt voor een paar wilde zwijnen die wat met jongen langs de weg scharrelen. Ook spotten we een kudde geiten, waarvan er een in een arganboom klimt. 

Vanuit de oceaan blijven de hoge golven komen. In baaitjes met stranden profiteren vele surfers van dit natuurgeweld. Voor hen is deze kust een waar surf-walhalla. Nog bredere stranden zijn de voorbode van Marokko als zonnige strandbestemming.

Al ver voor Agadir staan in Taghazout enorme vakantiecomplexen en hotels waar alles aanwezig is voor onbezorgd simpel vakantieplezier. Agadir is een zeer grote maar pretentieloze stad. In 1960 is de stad volledig door een heftige aardbeving met de grond gelijk gemaakt en is elke historie verdwenen.

Agadir

De navi leidt ons via de rondweg naar de afslag Taroudannt. De ruim 60 kilometer naar onze eindbestemming worden snel overbrugd. De lemen stadsmuren waar we langs rijden, zien er veelbelovend uit. Via een kruip-sluip toegangsweggetje arriveren we op de camping. Een plaats tussen de andere campers is snel gevonden. Stoelen en tafeltje eruit, ook wij zijn simpele toeristen.

Donderdag 9 februari - Taroudannt

Taroudannt Camping du Jardin     ☀️ 21°C

Normaal gesproken zijn we geen fan om van dit soort vervoermiddelen gebruik te maken. Maar zo verdient de man wel zijn centen en hij kan ons bovendien wegwijs maken in deze stad. Gezeten in het zonnetje met de kap omlaag in het felgekleurde vehikel vertelt Hassan honderduit over zijn stad en wijst links en rechts interessante zaken aan.

Als we meer dan de helft van de ommuring hebben gehad, hobbelen we door de Bab Targhount de stad in. Via de Boulevard Mohammed V, een uit de kluiten gewassen omschrijving voor, een smalle straat met bezijden wat primaire voedselverkoop bereiken we Place Assarag. Het plein wordt ook wel aangeduid als het kleine Djemna el Fna. In onze optiek een vergelijking die wat mank gaat. Niet alleen is dat plein in Marrakech in omvang veel en veel groter maar ook in activiteiten op en er omheen. We willen koffie drinken en Hassan parkeert zijn koets in een zijstraat. Zizou vindt het een goed plan, want ze krijgt een voerbak voor de neus gebonden. De café Nuss Nuss smaakt heerlijk op het terrasje in de zon. De vele Marokkanen om ons heen, gehuld in dikke winterjassen en shawls, ervaren de voor ons lekkere temperatuur 😎 toch wel anders, heb ik het idee.

Hassan neemt zijn gids-rol serieus ter harte en tornt ons mee naar de overdekte doolhof van de Souk Arabe. Het is een heerlijke markt met veel handwerk producten. Daar koop ik na stevig onderhandelen een mooie lederen schoudertas, als vervanging voor mijn versleten heuptas. Kijken, kijken, en wel (voor de juiste prijs) kopen, allemachtig prachtig 🤭. Zizou wordt weer in gang gezet en via wat omwegen wordt nu de Souk Berbere aangedaan. Het is een nog grotere markt,  nu met voedsel en alledaagse huishoudelijke zaken. Ook leuk om te zien. Op Place Assarag nemen we afscheid van de vriendelijke koetsier. Hij heeft zijn best gedaan en we maken hem blij met 150MAD, shukran. In restaurant Roma Roma nemen we een menu met brochettes poulet. Tesamen met de salade en frietjes smaken de gegrilde en goed gekruide kipspiesjes heerlijk. Het dessert, een paar sinaasappelschijfjes gegarneerd met spijs en kaneel, is eenvoudig maar zeer smaakvol. De enige artiest op het plein is een oudere muzikant, die in nomadenkleding incluis tulband slechts 4 valse tonen uit zijn strijk-instrument kan toveren. Na zijn eindeloos repeterende etude, doet hij een rondje langs de omliggende terrasjes voor wat geldstukken. Ik hoop dat de man voldoende heeft verdiend om zijn jammerlijke sessie te staken. Overigens biedt het plein maar ook de stad een levendige en authentieke aanblik van het Marokkaanse stadsleven. Dat wordt nog versterkt  door de gebedsoproepen die muezzins vanaf minaretten  doen en door de nauwe opeenvolging daarvan een oosterse harmonieuze galm over de stad creëren. Oude mannetjes zitten in de schaduw van  bomen en vrouwen in soms fel gekleurde gewaden lopen langs. We vinden het een hele leuke stad. Aan het plein zit een bewaakte motor- en fietsstalling ad 2MAD,  dus morgen komen we op de scooter terug. 

Vrijdag 10 februari - Taroudannt

Taroudannt Camping du Jardin    🌧 12°C

De verse zelfbereide lasagne uit de oven smaakt uitstekend. Rond vier uur zet een taxi ons af op Place Assarag. Het is een ander straatbeeld dan gisteren, het sowieso minder druk. Debet is natuurlijk het beroerde weer, maar ook het feit dat het vandaag vrijdag, dus gebedsdag is. 

Ook in de beide souks zijn behoorlijk wat winkeltjes gesloten. Wel kopen wat thee en kruiden, waaronder wat muntblad bij een blinde verkoper.

Aan het begin van de avond brengt een taxi ons terug op de camping. En de gebakjes, die smaken echt verrukkelijk.

Zaterdag 11 februari - Taroudannt

Taroudannt camping - Taroudant CP 4 km  ☀️ 23°C

Maar toch klauteren we eerst op ons scootertje. We rijden rondom de muren van Taroudannt naar de andere kant.

Muurschilderingen

 Eerst kopen we wat honing bij een coöperatie, om vervolgens de tannerie te bezoeken.

Op een grote binnenplaats worden huiden van dieren gepreserveerd en ondergaan diverse processen. Niet alleen via stinkende looibakken, maar ook door handmatig de pelsen schoon te maken en te versoepelen. Tot slot resteren of vachten of enkel leer, al dan of niet voorzien van kleur. Het is hard werken tussen het zout, stinkende urinebakken en schraaphokken voor de looiers. Rondom de binnenplaats worden wat eindproducten verkocht. Marjos koopt een zeer soepel tasje, ideaal voor bv portemonnee en bril. Ook schaffen een tweetal prachtig witte schapenvachten aan. Na stevig onderhandelen krijgen we ze voor 140MAD mee. Met de vachten achterop gebonden rijden we door de Bab Targhount de stad in.

Op Place Assarag parkeren we ons vehikel in de bewaakte stalling. Het juwelierszaakje in de souk Arabië waarover Everdien ons heeft verteld, kunnen we niet vinden. Na een heerlijke sandwich en zalig groot glas jus d'orange kachelen we terug naar de CP. Later op de middag lopen we samen met Thole en Everdien naar de stad. In het zaakje in de Grand Soukh vindt Marjos een mooie zilveren ring die haar kan bekoren en ook Everdien heeft haar slag geslagen. Cinque cent Dirham, monsieur, c'est une piece uniquement. Ik boor zijn (te hoge) prijs volkomen in de grond, als ik aangeef niet meer als 80 (uiteraard veel te laag) te willen betalen. Na wat over en weer water in de wijn, dreigen de beraadslagingen vast te lopen bij mijn maximumbod van 200 Dirham en ik wandel richting de deur. Voordat we deze uit zijn gaat de man akkoord. Hij verkoopt met verlies, vertelt hij en ik geloof er niets van. Even verderop zien we een antiekwinkel waarvoor we eerder waren getipt door een tassenverkoper. Nieuwsgierig lopen we hier naar binnen. De man heeft fraaie collecties juwelen in de wand- en tafelvitrines. Als we niet iets naar onze smaak zien wordt een grote blikken trommel met ringen leeg geschud op de toonbank. Daartussen ontdekt Marjos tenslotte een leuk oud zilveren ringetje met koraalsteen en begint het afding-spel opnieuw. Ook deze verkoper heft wanhopig zijn handen in de lucht, als ik als tegenbod op zijn 650 Dirham, mijn absurd lage prijs van 80 noem voor zijn unieke prestigeobject. Wederom wordt de stap naar de deur gemaakt en maken we het af op 220MAD.

Tevreden wandelen we de souk uit en treffen Kees en Trui op het Assarag. Gezamenlijk drinken we op een terrasje een kop koffie en genieten van het straat tafereel voor ons. Drommen mensen scharen zich geïnteresseerd rond een balletje-balletje goochelaar die Dirhams onder een bekertje laat verdwijnen en een wonderdokter die allerlei middeltjes voor kwalen aanprijst. Het geheel wordt muzikaal begeleid door een fluittist. Zijn zich herhalende valse toonladder lokt geen publiek. Op de terugweg eten we in een kleine cafetaria kebabtaco's met frites, heerlijk. We hebben ons vandaag uitstekend vermaakt.

Zondag 12 februari - Taroudannt

Taroudant CP  ☀️ 25°C

Daar is het al een drukte van belang. De markt wordt ingeluid door de rommelkraampjes, die alles wat afgedankt wordt te koop aanbieden. Dan volgt de veemarkt, waar, in de mêlee, met handjeklap schapen en geiten van eigenaar verwisselen. Als laatste betreden we de immens grote groenten en fruit-souk. Hier slaan we veel in. Sinaasappels, bananen, peren, tomaten, avocado's, aardappelen, uien, komkommers, verse doperwten en paprika. Maar ook munt en koriander, olijven en pinda's verdwijnen in de rugzak. Tussen de bedrijven door lopen we ook nog Thole en Everdien tegen het lijf, die een zelfde exercitie uitvoeren. Met tot slot eieren en vers gebakken vis in de hand, waggel ik voorover gebogen terug naar de CP. Inkoopmissie geslaagd, zullen we maar zeggen, we kunnen er weer tegen aan 😋.

Op de CP arriveren nieuwe Nederlanders, de Hollandse enclave neemt serieuze vormen aan. Ook al zijn Fransen nog steeds in de meerderheid. In het blakende zonnetje creëert een ieder zijn eigen relaxpositie. Ik maak van de gelegenheid gebruik om het verslag te updaten. En dan installeren ook wij ons in het zonnetje. Nu kan het nog, immers de komende dagen gaat het weer volgens de voorspellingen omslaan. Later 'smiddags gaan we nog borrelen in het late zonlicht met Thole, Everdien, Kees en Trui, supergezellig, de verhalen vliegen over de tafel. Everdien komt niet meer bij als we vertellen hoeveel handdoeken en ondergoed wij wel niet in onze camper proppen, grote lol 😄😄. Taroudannt gaat zeker op de -you don't wanna miss it- lijst voor ons. Morgen rijden wij naar Tiznit.