Molfetta - Rapone   * maandag 10 september

Gisterenavond samen besproken waar we vandaag naartoe zullen gaan en toen de Womo Zuid Italië erbij gepakt. Hierin staat een leuke route het binnenland in en die start vanaf Barletta. Daar zijn we gisteren al doorheen gekomen dus moeten we eerst zo’n 25 kilometer terug omhoog.
We rammelen de kilometers rapido weg en parkeren onze camper bij het Castello Svevo. Deze witte stervormige burcht is door de Noormannen in de 11e eeuw gebouwd om de al zeer oude (Romeinse) stad Barletta te beschermen voor invallen uit zee. Voor een 900 jaar oud fort is het werkelijk enorm groot en ziet het er onneembaar uit.

Castello Svevo

We lopen verder door het centro storico en komen aan bij de kathedraal Santa Maria Maggiore; hier wordt alles in gereedheid gebracht voor een huwelijk: overal staan bloemstukken, kaarsverlichting en er ligt een lange blauwe loper. In de crypte van de prachtige Xe eeuwse kerk, vinden we de fundamenten van een Romeinse tempel (vierde eeuw BC) die hier oorspronkelijk stond. De hele regio overigens, was in de Romeinse tijd van groot belang, de talloze opgravingen die we onderweg tegenkomen, getuigen hier mede van.

Als we bij een kruidenier om brood vragen, ziet de man zijn kans schoon om wat extra te verdienen en belegt weldadig het in stukken gesneden, Italiaanse plattebrood. Gedroogde ham, Pugliakaas, buffelmozzerella, tomaatjes, gegrilde aubergine, ingemaakte uitjes, champignons, artisjokken, radijsjes, alles komt erop. Hij doet er vervolgens een bakje olijven en doosje druiven bij, k’tjing kassa, “€20,-  per favore”. Tegen zo’n goocheltruc hebben wij weinig verweer en we lopen likkebaardend de toko uit. 

Rond 11.30 uur rijden we naar Cannae, een Romeinse opgraving. Heerlijk weer en leuke smalle weggetjes in het binnenland, al passen we maar met centimeters speling aan de zijkant (max 2.70 breed) onder een viaduct door. We zien de Romeinse resten liggen van wat eens een grote Romeinse stad was, echter de zaak is op maandag chiuso, tja dan komen ze hier bij van het vermoeiende weekend. Door naar Canosa di Puglia, ook eens het centrum van een welvarende Romeinse gemeenschap. Hier hetzelfde verhaal, kathedraal en opgravingen dicht. Wel eten we op een bankje in de schaduw onze heerlijke Italiaanse lunch voor een gedeelte weg en we houden nog voldoende over voor vanavond. Verder gaat het, richting Melfi. De rit door het prachtige binnenland, langs weggetjes waar druivenplukkers druk bezig zijn te oogsten, is weer fenomenaal. 
 

We arriveren in Melfi. Vooraf zien we de op heuveltop gesitueerde stad al fraai in het zonlicht liggen met als kers op de taart het Castello, wederom Normandisch. We bezoeken het in deze burcht gevestigde oudheidkundig museum, wat vooral talloze Romeinse, Griekse, Etruskische en Middeleeuwse bodem-en grafvondsten belicht en tentoonstelt. Gefascineerd lezen we overigens dat Melfi gelegen aan de Via Appia al in de oudheid in de belangstelling stond. Het in de Xste eeuw gebouwde kasteel werd door talloze vorsten als principale residentie aangehouden. En werd hier de eerste kruisriddertocht geproclameerd. Uiteindelijk gaf Keizer Karel de Vijfde het kasteel in 1531 aan Andrea Doria, een beroemde Italiaanse admiraal; het bleef tot 1952 bij deze familie in handen.

We gaan op weg naar het hoger gelegen klooster van San Michele, een belangrijke pelgrimsplaats omdat die heilige hier in een grot verscheen. We blijven halsstarrig de bordjes Laghi Montichio volgen, want een plaatsaanduiding is er niet. En ook al omdat onze hoofd Navi er vandaag de brui aan heeft gegeven en we moeten terugvallen op de oude TomTom, is visueel contact met de routeborden belangrijk. De om de verschijningsgrot heen gebouwde kerk is eenvoudig, maar wel mooi en biedt een spectaculair uitzicht over de twee beneden gelegen kegelmeren van het vulkanisch landschap.

Rond 19.00 uur gaan we onderweg naar het 25 km verderop gelegen Rapone, waar een gratis Sosta CP is, met alle faciliteiten. Om half acht bereiken we, in de schemering, de prachtige CP en slaan ons kamp op. Met de enorme restanten van de lunch, aangevuld met wat kaas en salami uit Norcia en een wijntje, zetten we ons neer voor het journaal en de wekelijkse serie Ollolai. Daarna is het kaarsje op en gaan we heerlijk slapen.

Rapone - Castel del Monte   * dinsdag 11 september

Heerlijk geslapen in deze rustige omgeving, wat een perfecte CP en voor vertrek eerst de camper afgeserviced. Landschap onveranderd mooi en in die scenery koers gezet richting Rionero di Vulture. De weg daarheen is veelal verrassend goed, vrij nieuw wegdek en we bereiken RdV een uurtje later. Toch een groter stadje dan we in gedachten hadden en met een wat diffuse en onduidelijke indeling. Via Barille gaan we aan op Venosa. De weg hierheen is van een totaal ander kaliber; slecht tot zeer slecht, complete gaten, scheuren en verzakkingen, doch onze Hymer houdt zich kranig onder dit “straatgeweld”. Toeristen komen we overigens vrijwel niet tegen en wat voorts opvalt en in tegenstelling tot het kustgebied is het hier schoon en opgeruimd, geen vuilnis op straat. Wat we in het berglandschap wel tegenkomen zijn vele wijngaarden met grote volle druiventrossen die er uitnodigend bijhangen. Op een stil weggetje kan ik de verleiding niet weerstaan, zet de camper aan de kant en pluk met een grote grijns een mooie blauwe druiventros, heerlijk. 

In Venosa, waar alleen het Castello en de kathedraal tot de bezienswaardigheden behoren, slagen we er niet in, door overvol verkeer en eenrichtingsweggetjes e.d. de oude stad in te komen, dus na een paar pogingen houden we het voor gezien en gaan op weg naar Castel del Monte. 

Venosa

Een paar kilometer ervoor draaien we de verplichte betaalde parkeerplaats op (7€). Campers worden apart in een hoek van het gigantische parkeerveld opgesteld. Naast ons parkeert zowaar een NL-camper, die hebben we nog niet veel gezien, en we begroeten elkaar bij het uitstappen. We wisselen wat info uit, hoe lang onderweg, hoelang nog te gaan, waar geweest. Zij blijken bedrijfsmatig en route zijn voor hun eigen bedrijf Digitourist.com. Een app die free te downloaden is en via locatiebepaling onmiddellijk alle toeristische informatie bij jou in de buurt, laat zien, grappig. We besluiten samen op te gaan naar het kasteel en een shuttlebus brengt ons aan de ‘voet’. Dit Castello de Svevo staat op de wereld erfgoedlijst van Unesco en heeft een merkwaardige achthoekige vorm met zijn acht gelijkvormige torens. De € 10 p/p toegang is veel te veel voor het getoonde, want over twee verdiepingen verdeeld is er alleen een schilderij en tekstexpositie over valkeniers in de middeleeuwen te zien, die ook nog eens vrij pover van opzet is. Wel kun je van hieruit aan een kant over de kustvlakte in de verte, achter Andria, Barletta zien liggen. De gezelligheid onderling, met Erik en Riëtte, maakt dit bezoek goed; lekker keuvelend verlaten we deze mislukte slagroomtaart. 

Castel del Monte

We besluiten terug te lopen naar de parkeerplaats, de shuttlebus is in geen velden of wegen te bekennen. Bovendien dalen we af en dat gaat prima. Ik vang op dat zij uit Berlicum komen en er gaat een lampje bij mij branden. Is dat niet dat dorp waar neef Bart met zijn gezin resideert? Hij is er in ieder geval getrouwd. Tja, die blijken ze maar al te goed te kennen, het zijn vrijwel overburen, wat grappig - hoe klein is de wereld!
Bij de parkeerplaats teruggekomen, gaan we eerst gezellig wat drinken op een terrasje en de gesprekken worden wat diepgaander, wie en wat zijn we, kinderen, kleinkinderen etc. Gezelligheid kent geen tijd, dus we besluiten vannacht op dit parkeerterrein ons kamp op te slaan. Tafels en stoelen eruit, hapjes op tafel en tenmidden van hun hond Faya en een roedel honden die hier rondzwerven, borrelen en kletsen we verder. Erik vindt koken leuk en heeft nog voldoende in ‘huis’ om ons een risotto met kabeljauw voor te schotelen, jammie 😋. Ook het koffie en naborrelen is uitermate vermakelijk. Neef Bart is inmiddels via instagram verwittigd  over onze ontmoeting en vindt het cool dat Marjos en Johan (Haha, André lijkt op zijn broer), dit Berlicumse stel zijn tegengekomen. Rond half 11 maken we er een eind aan, niet alleen is het donker en vochtig geworden, maar het is ook sterk afgekoeld. De muskieten hebben aan ons weer een goed maaltje gehad, maar het was reuze gezellig.

Castel del Monte - Monopoli   * woensdag 12 september

Vanmorgen vroeg uit de veren, wat gegeten, dagboekje bijgewerkt en nagedacht over de komende route. Het geluid van mijn eerste stappen buiten is een lokroep voor de talloze honden die hier rondzwerven en ze spurten op mij af. Ik maan ze tot stilte en wijs ze op hun plaats als ze tegen mij ‘aanrijden’ , daar ben ik niet van gediend; ze druipen langzaam af. Nadat alle ochtendrituelen zijn ingevuld, nemen we afscheid van onze spontane medereisgenoten voor 1 dag. Zij gaan richting grotten en Alberobello en wij gaan vooralsnog een andere kant uit. We knuffelen goodbye en spreken af elkaar op de hoogte te houden van onze avonturen. Wij gaan richting Ruvo di Puglia, maar al snel wordt duidelijk dat we niet meer precies weten waarom, haha. Waarschijnlijk hadden we gisteren hier een overnachting gepland. Via de schitterende en eeuwenoude olijfboomgaarden van Bitonto, over onmogelijk smalle weggetjes, belanden we voor het middaguur in Bari en daar parkeren we bij de haven in de oude stad.

De temperatuur is inmiddels cooking hot, hot en nog eens hot. Kalmpjes aan de oude stad ingelopen en prompt op de oude kathedraal gestuit. Afgezien van de trouwerij die daar ging starten en altijd leuk om te zien, is de hoofdattractie toch wel St. Nicolas, ja onze bekende Sinterklaas, die hier in de kerk begraven is. En voor de duidelijkheid, hij komt uit Myra (Turkije) en derhalve voorzien van een bruin/zwart uiterlijk. Gezien de hele discussie in Nederland, best wel verhelderend voor sommige politieke partijen en hun geloofsgenoten. Deze heilige is niet alleen belangrijk voor de katholieke, maar ook voor de Grieks-orthodoxe kerk. We zien talloze herkenbaar orthodoxe gelovigen rondlopen. Niet alleen de beeltenissen boven, maar ook de tombe van Nicolas in de crypte van de kerk, zijn debet voor de vele pelgrims.

We lopen wat verder rond en via de oude Svevo burcht, belanden we in het zogenaamde pasta-straatje. Hier zijn veel vrouwen bezig met het vervaardigen van oricchieti, de ‘oortjes’-pasta. Sommigen vrouwen produceren in staccato-tempo, enorme hoeveelheden in no time. Voor de lunch duiken we op een terrasje en nemen het dagmenu. Voor €11 de man hebben we oricchiete Barinese vooraf, gevolgd door een uitstekende hamburger en na koffie met water, een koopje. Smaakte allemaal heerlijk en het geeft ons voldoende energie om weer verder te gaan in de hitte van inmiddels 39 graden. 

Monopoli - Alberobello   * donderdag 13 september

Stadsstrand Monopoli

Heerlijk geslapen en bij onze ochtend rituelen eerst besproken wat we gaan doen vandaag. Scooter uitgeladen en het oude Monopoli in, eerst richting haven. Wat is het hier leuk. Er wordt een vissersboot door zeelui uitgeladen. Grote zwaardvissen worden genummerd op hun zwaarden en voorzichtig in een gereedstaande vrachtwagen gelegd; ook een paar haaien volgen dezelfde route. Nog een schep ijs over de lading vissen, papierwerk getekend, handje schudden en klaar.

We parkeren de scooter en wandelen de zone 'pedonale' in en blijven langs de oude vestingwerken aan de kust lopen. Het zonnetje schijnt en dat versterkt het pittoreske beeld van de bedrijvigheid hier aan de haven. Op hun gemak voeren de mensen hun taken uit, zo zitten wat vissers hun netten te boeten, is een oudere man bezig met het splitsen van touw voor een nieuw kabeloog en een volgende slaat op de kade de inkt uit een inktvis. Onderweg strijken we neer op een terrasje en genieten in het zonnetje van een extra ontbijt en de superview over zee.

Daarna zetten we onze wandeling langs de zeekant voort en genieten in het zonnetje volop van de leuke doorkijkjes en straattafereeltjes van dit prachtige en nog totaal niet toeristische stadje. Het invallende zonlicht verzacht de kleurtonen van datgene wat je waarneemt tot die heerlijke, surrealistische mediterrane pasteltinten en versterkt door de relatieve rust ontstaat een bijna dromerig straatbeeld. Vlak voor het oude hart van de ommuurde stad ligt het stadsstrand, en oja wat een geweldige scenery is dat!

Stadsimpressies

Daarna de oude stad in. We stuiten op Chieso Purgeria, de kerk van het hellevuur. Het interieur is mooi, maar de verrassing staat in de zijruimte. Daar staan in vol ornaat zo'n 12-tal mummies van de pastores tussen 1730 en 1850 van deze kerk achter glas opgesteld. Ook aan de wand, in een kleine glazen vitrine, de mummie van een heel klein kind, een meisje. Een beetje luguber en macaber is het allemaal wel, ofschoon we ons realiseren dat we dit gebruik eerder hebben gezien op Sicilië.

De barokke kathedraal, twee deuren verderop, van immense afmetingen, ziet er aan de buitenkant imposant uit maar de echte schoonheid is binnen te vinden. Het hele interieur van deze kerk is bekleed met marmer en door het vele inlegwerk in een schitterende rijke uitvoering. De overdadige aankleding laat zien dat het eeuwenoude stadje een groot aanzien genoot door de eeuwen heen.  

Impressies Basilica Cattedrale Maria Santissima della Madia in Monopoli

Weer buiten gekomen lopen we verder door de eeuwenoude straatjes en doen nog verscheidene kerken en palazzo's aan.We wandelen door de nauwe straatjes terug naar onze scooter en gaan op weg naar Pulignano, een stadje iets noordelijk en op een heuvel gelegen. Het scootertje is ideaal om de nauwe straatjes te doorkruisen. Om bij een uitzichtpunt, even buiten de stad te geraken, gaat het verkeerd. Op het grindpad, glipt bij stilstand het voorwiel van de scooter weg en ook mijn voet glijdt weg over de losse steentjes. Ook Marjos kan de balans niet bewaren en we kantelen als in slow motion om en vallen op de grond. Scooter geen krasje, ik een paar krasjes, maar Bij Marjos is het gruwelijk mis, haar knie is diep opengesneden door een scherpe steen en de wond is groot en zal moeten worden gehecht. Op de scooter geklommen en naar een Pronto Soccorso gereden in Pulignano. Duidelijk is dat er inderdaad gehecht moet worden en een tetanusprik moet worden gegeven. Na ampel beraad komt de dokter naar buiten en vertelt me dat dit een klus wordt voor een chirurg, er moeten zowel interne als externe hechtingen worden aangebracht. Met de knie in het verband rijden we terug naar Monopoli en gaan met de camper naar het plaatselijke ziekenhuis.

De arts legt uit dat ze drie dagen antibiotica moet slikken, dagelijks het verband moet verschonen en na 7 tot 10 dagen de hechtingen moeten worden verwijderd. Bovendien, quel dommage, mag minstens een week niet zwemmen.Bij een apotheek in het stadje halen we de nodige attributen en medicatie op en rijden naar Alborobello, daar strijken we neer op camping Bosco Selva en zetten onze camper naast een vrijwel identieke NL-Hymer. We stellen ons voor en het zijn André en Marjolein; namen ook vrijwel identiek. Boodschappen hebben we niet gehaald, dus wordt het een broodmaaltijd. Na expeditie Robinson duikt Marjos met pijnstillers het bed in, de accu is echt op. Ook ik volg niet veel later, wat een dag.