Deel 1 voorjaar 2023
Maandag 23 januari - Berlicum
Rheden - Berlicum 74 km ☁️ 2 °C
Het is hoog water als we vertrekken; de knotwilg op het talud staat volledig onder water
De laatste dingetjes nemen toch altijd weer wat meer tijd in beslag dan je vooraf bedenkt. En dat ondanks alle voorbereidingen van de afgelopen weken. Zo werd het nodige infomateriaal aangeschaft en is er een derde Navi 🤭 voor Marokko bijgekomen, een koopje op Marktplaats. Onze kaasboer heeft prachtige stukken heerlijke kaas vacuüm verpakt en de vriezer is voorzien van lekkere zelfbereide maaltijden voor onderweg. Ook de camper wordt niet vergeten, die heeft een uitgebreide servicebeurt met APK ondergaan. En zijn lastminute nog een kapotte badkamerkraan en microswitch van keukenkraan vervangen. Voorts is bij het Matrasatelier in Son een nieuw luxe matras op maat gemaakt, het oude had echt zijn beste tijd gehad.
De nieuw aangeschafte donzen dekbedden vormen de spreekwoordelijke kers op, in dit geval, het nieuwe matras. Om half twee 's middags is het dan zover: we vertrekken! Eerst naar onze goede vrienden Erik en Riette in Berlicum, die net terug zijn van een campertrip in Spanje. De paar kilometers worden rap weggereden. Na een uurtje kletsen we gezellig bij onder het genot van heerlijk eten en een wijntje. Later op de avond nemen we afscheid, we gaan morgen vroeg op pad. Heerlijk onder de (vernieuwde wol) gedoken.
Dinsdag 24 januari - Beine
Berlicum - Beine 624 km ☁️ 2 °C
Heerlijk uitgerust in een super comfortabel bed. Na douche en ontbijt zijn we om half zeven onderweg in een nog donkere en koude wereld.
Op onze route via Eindhoven en Maastricht ondergaan we gelaten het nodige file-werk en pas na Luik komen we in rustiger vaarwater. De sneeuw die een paar dagen geleden is gevallen heeft de Ardennen in een feeëriek winterlandschap omgetoverd.
Op ons gemak tuffen we verder richting Bouillon en passeren de Franse grens. De onregelmatig bonkige cadans van onze wielen over het Belgische brokkelige wegdek verandert op slag in een kalm zoeven over het nu gladde asfalt.
Ondanks dat de sneeuw hier is weggesmolten aanschouwen we door ons grote panoramisch voorraam een wat kil aandoend landschap. De opstekende wind die ons probeert opzij te duwen versterkt dat beeld. Qua verkeersdrukte hebben we geen klagen, door het weinige verkeer kunnen we relaxed doorkachelen 😄.
Via Reims en Troyes bereiken we rond 16 uur de CP in Beine, niet ver van Auxerre. Het is een groot beschut parkeerterrein van een Chablis wijnhuis aan de rand van het dorp. Hierop zijn een zestal door heggen gescheiden camperplekken gemaakt met gratis elektra en voorzieningen. De meegebrachte erwtensoep smaakt uitstekend en past helemaal bij dit koele winterweer. We geven de schotel en tv nog een zwengel zodat de smartcard wordt gere-activeerd. Nu wat ontspannen.
CP Parking Domaine Alain Geoffroy in Beines - gratis met voorzieningen incl. stroom - gelegen bij wijngaard - N47.82130 E3.71791
Woensdag 25 januari - Salses-le-Chateau
Beine - Salses-le-Chateau 740 km ☁️ -1 tot 4°C
Het bed slaapt té goed. Gevolg is dat we pas half acht wakker worden. We vertrekken dan ook later dan voorgenomen. Het weer is onveranderd grauw, grijs en ligt als een kil deken over het landschap. En in dit vale licht verbleekt ook de charme van de normaalgesproken pittoreske dorpjes, die we passeren.
Via Auxerre gaat het richting Nevers en Moulin. Daar duiken we op een gloednieuwe, voor de navi's onbekende snelweg. Die voert ons rap naar Clermont Ferrand, waar we de tolvrije A75 opsteken.
We doorsnijden nu het besneeuwde Centraal Massief, schitterende panorama's ontvouwen zich na iedere bocht en helling. In St. Flour slaan we wat in karton verpakte wijn in. De stapel dozen verdwijnt onder een hoek van de garage. Marokko here we come! De kilometers verdwijnen gestaag onder onzen wielen.
Keuze genoeg....
De brug bij Millau doemt op. Normaal spectaculair opvallend gelegen in deze omgeving, nu wat weggemoffeld in het mistige vale licht tegen een besneeuwde achtergrond. Naarmate de daling richting Mediterranee vordert, neemt de wind steeds verder toe.
Aangekomen op de A9 beukt de vent lateral in toenemende mate op onze zijkant. Ter hoogte van Salses le Chateau, inmiddels 50 km p/u rijdend, wordt het volledig onverantwoord om verder te gaan. We duiken neer op een Aire en zoeken een enigszins luwe plek. Zeer tegen onze principes in, besluiten we hier de nacht maar door te brengen.
P N42.842869 O2.912216 Aire aan de A9
Donderdag 26 januari - Torrevieja
Salses-le-Chateau - Torrevieja 782 km ☁️ ☀️ -1 tot 20°C
In de loop van de nacht is de wind wat gaan liggen. Goed uitgerust vertrekken we om half acht. En als we even onderweg zijn maakt de schemering langzaam plaats voor een zacht daglicht. De zijwind is inmiddels tot een aanvaardbaar niveau gedaald en vormt geen beletsel meer om verder te reizen. In de verte tekenen zich tegen de horizon de donkere schaduwen van de Pyreneeën af, afgetopt met fel wit sneeuwdakje, prachtig! We passeren de Spaanse grens bij La Jonquera en de wind die er nog was, is plotsklaps verdwenen. Qua temperatuur is nog geen verbetering merkbaar. Het landschap waardoor wij heenzoeven op de AP-7 richting Barcelona is bedekt met een witte vorstdeken.
Een tankstop tovert de eerste glimlach op ons gezicht. Niet de dieselprijs, die lijkt verdacht veel op die in onze contreien. Het is de koffie, die smaakt hier zo lekker! En dat voor een prijsje, minder dan de helft van wat de Franse buren rekenen. Pas bij Barcelona neemt de verkeersdrukte toe, maar er is géén sprake van enige oponthoud. Vlotjes passeren wij op de cruisecontrol de Costa Daurada en de Delte d'Ebre. De temperatuur loopt op mede doordat de zon fel door de bewolking heenprikt. Bij een lunchstop maakt de wintertrui plaats voor een veel dunner exemplaar en wapenen we het zicht met een zonnebril. De eerste stapjes naar de juiste vakantie-vibe zijn gezet 😎. Omdat de kilometers vlot worden weggereden bellen we goede vrienden Noor & Vali op, die in Torrevieja resideren. Of zij nog bezoek kunnen gebruiken aan het eind van de middag. Enthousiasme alom en rond 17 uur worden we hartelijk verwelkomd.
Onder en na het eten wisselen we alle nieuwtjes uit, reuze gezellig!
P N37.947605 W0.712373
Vrijdag 27 januari - Algeciras
Torrevieja - Algeciras 612 km ☀️ 15 °C
¡Buenas! Om 8 uur verlaten wij de parkeerplek in Torrevieja. De reis zet zich voort zuidwaarts op de AP-7 die her en der tol-betalend is.
Na een paar uur lassen we een koffiestop in en belanden in Hostal El Perejil. Gezeten tussen de locals die veelal werkzaam zijn in de nabij gelegen Mar Plastico - groente en fruitteelt, is het genieten. Net als zij buffelen we de nodige stevige tapas naar binnen. Hierbij moet je denken aan minislakjes in een zalig jusje, aardappelsalade, gevulde en gebakken eitjes, njam njam, met aardappelen en groenten en gekruid gebakken stukjes varkensvlees in heerlijke jus. We begrijpen zonder verdere uitleg waarom zoveel volk is aangeschoven hier. De rekening is een volstrekt lachertje. Alles voor € 8,40, ongelooflijk. Hier heeft de energiecrisis geen inflatiesporen achtergelaten.
Nabij Almeria stoppen we bij een Repsol tankstation wat we kennen van een eerdere reis. Hier servicen we de camper volledig af en bij de wasplaats soppen we de camper schoon. Middels een zijstellage is zelfs het dak goed bereikbaar voor alle was handelingen. Alle pekel en vuiligheid verdwijnt als sneeuw voor de zon, zullen we maar zeggen.
Via Almeria, Motorola en Malaga bereiken we rond half vijf Algeciras. We kopen een bootticket voor de overtocht naar Tanger Med bij het FRS kantoor in Palmones. Het open retour kost € 293,- en het voornemen is om morgenochtend 9 uur af te varen. De laatste zaken worden afgewikkeld, zoals boodschappen en LPG tanken.
Als overnachtingsplek kiezen we de parkeerplaats van Mercadona vlak voor Palmones ( P N36.184075 W5.437514). Tientallen campers staan hier in slagorde opgesteld om Marokko een dezer dagen aan te doen. Wij voegen ons bij hen. We seinen thuisfront en vrienden in en doen nog wat laatste dingen. Morgenavond weer bereikbaar met een Marokkaans datakaartje.
Zaterdag 28 januari - Assilah
Algeciras - boot - Tanger - Assilah 101 km ☀️ 13°C
We waren nog niet echt toe aan een wekker vanmorgen vroeg, maar hij ⏰ ging wel af. We bergen alles met name alcoholzaken zo goed mogelijk op en zoeken de paperassen bij elkaar.
Aangekomen op het grote haventerrein vinden we na enig gelaveer de bootterminal en worden in een rij opgesteld. Het is niet echt druk, wat personenwagens en een andere Nederlandse camper. Het boarden via de ramp door de boeg van het schip gaat snel.
Vanaf het autodek klauteren we tig trappen omhoog naar het passagiersdek. Daar verzoekt een tetterende scheepsomroep in diverse talen ons dringend naar de paspoortcontrole te begeven. Nadat we middels een stempel in het paspoort zijn goedgekeurd, eerste horde genomen 😄, gaan we op zoek naar koffie.
Spaanse kust
Aan boord
Marokkaanse kust
Terwijl de afvaart plaatsvindt, raken we in het cafetaria in gesprek met het Nedelandse camperechtpaar, naar later blijkt Raymond en Esther. Zij bereizen Marokko ter voorbereiding van een NKC groepsreis voor camperaars met honden. Zeg maar een werk/vakantiereis, met een eerste stop net als wij in Assilah. Een leuk en geanimeerd gesprek waarbij ervaringen over en weer worden uitgewisseld. De overtocht zelf mag geen naam hebben. De 'Rock' van Gibraltar maakt vloeiend plaats voor de bergachtige kustlijn van het Afrikaanse continent. In de Straat vaart het drukke scheepsverkeer ogenschijnlijk kris kras door elkaar en een enkel schip is bezig zijn tanks schoon te blazen. Het chemische spoor neutraliseert de gladde golfjes tot serieus glad badwater. Onvoorstelbaar deze milieuvervuiling, maar tja het zijn internationale wateren. Zich van geen kwaad bewust dartelen her en der dolfijnen door het glinsterend zeeoppervlak. Tanger doemt op en we dalen af naar het autodek.
Op de kade rangeren we onze camper eerste onder een reuze scanapparaat. Aan het gezicht van de scan-operateur valt niets af te lezen als hij ons doorzwaait. Het volgende checkpoint is het echte werk. Talloze auto's worden aan de zijkant ontdaan van al hun bagage en dakspullen. Een agent met strak onbewogen gezicht vraagt paspoorten en kentekenbewijs op en politieagenten met aangelijnde snuffelhonden, zwarte herders, paraderen rond de camper.
Marjos denkt dat we echt de klos zijn als een van die honden tegen haar raam aan springt. Nadat ik heb verklaard niet in het bezit te zijn van een drone, is alle interesse in ons verdwenen en worden wij van verdere plichtplegingen ontslagen.
Marjos slaakt een diepe zucht als we het terrein verlaten en Marokko inrijden, pffffffff. Afrika, Marokko, here we are! Op zoek naar de kustroute RN1 belanden we uiteindelijk in het volstrekt chaotische verkeer van Tanger wat tientallen kilometers aanhoudt. Vlak voor onze camperneus wisselen auto's links en rechts van rijbaan, of stort verkeer zich vanaf de zijkant dwars door onze rijrichting. Niet leuk, maar ik druk de zonnebril wat beter op de neus en onderga het wanordelijk circus gelaten, af en toe mee-claxonerend met het andere verkeer.
Na zowaar een stukje strand te hebben gezien, draaien we bij Assilah de camping op en vinden een plekje op het ietwat modderige terrein.
Camping Echrigui N35.472294 W6.027832 100MAD
We lopen naar Assilah en dwalen wat rond in de oude Medina, erg leuk, morgen komen we zeker terug.
Op de camping aangekomen treffen we Raymond en Esther als buren en die vertellen ons wie hen van een datasim heeft voorzien. Het regelen daarvan bij het kraampje buiten duurt even door de taalbarrière, maar uiteindelijk doet het spul het. Als eerste berichten we thuisfront dat we weer bereikbaar zijn en begrijpen we via de app dat Thole en Everdien hier ook op de camping staat. Na een hartelijke begroeting lopen we even met hen mee naar hun plek en maken daar kennis met de andere Nederlanders die daar ook staan, wat leuk. Morgen een wijntje spreken we af, want nu valt de schemering en bijbehorende temperatuurdaling in. Na het eten zien we in ons gastenboek op deze website ook nog een reactie van Raymond en Esther, waaruit blijkt dat zij onze huidige (NKC)buren zijn 😄 .
Zondag 29 januari - Assilah
Assilah ☁️/☀️ 15°C
Allahoe Akbar.....Ashadoe an la illallaha illallaha......Ashadoe anna Mohammadan Rasoelallah..... Vanaf de nabij gelegen minaret schalt de gebedsoproep van de muezzin over onze camping. Het is vroeg, maar ik ben al even wakker en het geluid heeft iets geruststellends, zoiets als, beste mensen de dag komt er weer aan. Na het ontbijt hebben we een whatsapp-gesprek met onze zoon Stephan, die voor werk momenteel in Casablanca is. Wat later komen onze buren Raymond en Esther afscheid nemen, zij rijden vandaag verder zuidwaarts. En komt Thole ons vertellen dat er een plek vrijgekomen is in de 'zonnige hoek'. Wij verkassen dan ook van onze donkere en zompige plek naar eentje midden in de zon, heerlijk. Ik maak een babbeltje met nieuwe buurvrouw Trui en hang vervolgens wat handwas op een lijntje om te drogen.
Het is tijd om Assilah wat verder te verkennen en via de strandboulevard wandelen we richting de oude ommuurde stad. Vlak voor de toegangspoort van de oude Medina zetten we ons neer bij een tafeltje in de zon van restaurant Al Kasaba. En nuttigen een lekker kopje café au lait, genietend van het straatbeeld wat zich voor onze neus afspeelt. Koetsjes rijden af en aan, mensen in allerlei exotische kledij schuifelen kletsend voorbij. Schoenpoetsers, koekjesverkopers, zonnebril-aanbieders, pindanootmannetjes bieden hun waren of diensten aan. In de regel volstaat een vriendelijke weigering.
Een tot palmboom omgetoverde zendmast
We duiken de Medina in en slenteren door de oude binnenstad. Alle steegjes en straatjes bieden weer andere aanzichten, zo leuk. Winkeltjes, kraampjes, kunstnijverheidzaakjes, juweliers, tapijthandels verlevendigen het straatbeeld van de blauwwitte huisjes. Op een zeker moment schalt ook hier de stem van de muezzin door de Medina, Allahu Akbar........., magisch!
Impressies Assilah
Muurschilderingen in de oude Medina
Even buiten de Medina, nemen we plaats op een buitenterrasje van restaurant Casa Pepe. De bestelde kip- en vis-tajine smaakt uitstekend. We lopen via een andere weg terug en kopen wat brood in de Soukh voor de avond.
Laat in de middag drinken we een wijntje met Thole en Everdien, gezellig! Zij zakken morgen dieper zuidwaarts langs de kust af dan wij van plan zijn. Het zou echter zomaar kunnen dat we elkaar later op deze reis nog eens treffen. De avond valt nu snel. Nog eenmaal schalt het gebed rond, Allahu Akbar.....God is de grootste......
