Deel 1 - Spanje voorjaar 2019

Vrijdag 17 mei - Ponte St. Maxence

Zoetermeer -  Ponte St. Maxence 453 km   ☁️ 12°C

Hèhè eindelijk op pad, heerlijk. Na een kilometer of tien begint wel de nieuwe TPMS te waarschuwen dat de bandenprofiel boven de 6,0 Bar komen. Het bijstellen geeft wat oponthoud, want het kost wel enige moeite om de druk in banden te levellen. Voor wat betreft de route, omdat we Spanje boven Madrid willen aanrijden,  kiezen we ervoor dat via de westkant van Frankrijk te doen. En dat bepaalt ook wel de route door België, via Antwerpen en Gent. Beide navi's maken de keus om via Bergen op Zoom en de Liefkenshoektunnel de westkant van Antwerpen te passeren. De Tomtom is voorzien van de Live-update van de verkeerssituatie, wat is dat prettig. Overigens krijgen we toch voldoende files voor onze kiezen. Dan rijdend op de A1 zo'n 160 km voor Parijs geven borden aan dat we ervanaf moeten, de weg is afgesloten. Wat er aan de hand is, is niet duidelijk, wellicht een ongeluk. Eenmaal van de weg af wordt ook niet een omleidingsroute aangegeven. 

Zaterdag 18 mei - Pissos

Ponte St. Maxence - Pissos 694 km   ☁️ 12°C

Al weer vroeg onderweg en bij Senlis de A1 op. Ondanks de drukte op de Periferique laten best snel Parijs achter ons en slaan af de A6 op die we tot Tours blijven volgen. Daar gaan we van de tolweg af en duiken we de D910/N10 op richting Bordeaux. Tot Poitiers schiet het niet echt op, we gaan door ieder gehucht en passeren de nodige rotondes. Vermakelijk blijft het wel. Je ziet zoveel meer als op die eentonige snelweg. Op het stuk N10 tussen Poitiers en André de Cubzac maken we uitstekende vorderingen. Na Bordeaux te zijn gepasseerd slaan we bij Labouheyre af naar Pissos om daar op een gedoogplek te overnachten. 

Zondag 19 mei - Estella

Pissos (Fr) - Estella (Esp)    286 km    🌧 10-14°C   

Vanmorgen pas rond 10 uur vertrokken, beetje uitgeslapen 🙂. Na vers brood te hebben ingeslagen bij de bakker gaan we de tolweg op. Die ligt volkomen op de schop, begrijp echt niet dat ze hiervoor nog tol durven vragen. Maar ja een goede andere optie om de bergachtige (Pyreneeën) grensstreek te passeren is er eigenlijk niet. Vlak voor de grens gaat de regen over in regelrechte slagregen en hoosbuien wat het verkeer vrijwel tot stilstand brengt. Met amper een snelheid van 20 km/u en alarmlichten aan kruipen we Spanje in. We zijn een beetje snelwegmoe dus nemen we de binnenroute richting Pamplona.

Het is prachtig rijden, wel zien we wat de hoosbuien links en rechts hebben veroorzaakt. Kleine kalme beekjes zijn getransformeerd tot buiten hun oevers getreden kolkende stromen, die zich met geweld onder bruggetjes door persen. Indrukwekkend! Bomen en takken worden meegesleurd en her en der in bochten op hopen gedeponeerd. Dat natuurgeweld creëert best wel een ravage. Nabij Pamplona gaan we de N1110 op, een wit weggetje wat onder andere leidt naar het Middeleeuwse Puente la Reina. Daar wandelen we wat rond in de kou, bekijken de oude boogbrug en drinken onze 1e café con leche, heerlijk.

Volgende stop is Estella , waar we ook wat plaatjes schieten van de fotogenieke brug aldaar. 

Twee kilometer komen we bij het Monestario d'Irache. Dit oude verlaten Benediktijner klooster ligt pal naast één van de drukte pelgrimsroute naar Santiago de Compostella, de Camino. Onderweg hebben we al talloze pelgrims (een beetje verdwaasd door al die hoosbuien) zien lopen, al dan niet voorzien van de bekende Jacobsschelp. Het klooster zelf is niet veel bijzonders, leuker is de naastgelegen Bodega de Irache. 

Hier wordt nog steeds de wijn van de landerijen van het klooster geproduceerd, een mooi Navarra Irache. We slaan hier na een proeverij wat flesjes in, heerlijk. Aan de achterzijde van het wijnhuis wordt een opmerkelijk fenomeen in stand gehouden, namelijk een wijntap en een watertap aan de achtermuur. Al eeuwenlang kunnen hier passerende pelgrims gratis zowel wijn als water tappen.

Maandag 20 mei - El Burgo de Osma

Estella - El Burgo de Osma 251 km ☀️ 24°C

De N111 slingert zich prachtig door het zonovergoten geaccidenteerde landschap, waar her en der felbloeiende klaprozen het uitzicht fraai inkleuren. Talloze pelgrims al dan niet met volbeladen rugzakken sjokken met hernieuwde frisse moed langs de weg of over kleine naastgelegen voetpaadjes. Tis echt een rage aan het worden deze wandelroute. Vanmorgen na een wat rommelige nacht, ik voel me niet helemaal top, zijn we na het volledig afservicen weer en route.

Na Logrõno het berglandschap van Iregua ingedoken, wat een heerlijke route door een fantastisch mooi gebied. Doelbewust niet de nieuwe tunnel, maar de col Puerto de Piqueras (1710 meter) opgereden, wat een uitzicht! Bij Soria afgeslagen naar El Burgo de Osma. En niet lang daarna aangehouden door de Guarda Civil in een burgerautootje. Na controle van mijn papieren geven ze aan dat Marjos haar gordel niet goed aanhad. Dat klopt, de schuin omlaag lopende riem had zij onder haar arm gestopt, oepsie. Het blijft bij een waarschuwing. Een stop bij een restaurant voor de lunch wordt geen succes. Het zit vol en de wachttijd zo wordt ons bot meegedeeld bedraagt zeker drie kwartier. Onze koelkast biedt gelukkig uitkomst en we maken zelf wat klaar.

In El Burgo de Osma de camper geparkeerd en de oude stad in gelopen. Via de oude 16e eeuwse universiteit, met boven op haar schoorstenen de nodige ooievaars, en de oude Calle Mayor naar de prachtige 11e eeuwse kathedraal gewandeld, wat een indrukwekkend gebouw. Door de poort van de naastgelegen imposante stadsmuur zien we al campers staan op een gedoogplaats. We nemen ons voor daar te overnachten.

Eerst willen we nog het 20 kilometer verderop gelegen Parque Nacional Canon Rio de Lobos bezoeken. Het is een prachtige kloof in een fraai landschap. We parkeren de camper maar helaas van wat rondwandelen komt niets. Omdat ik me wat minder goed voel, een opkomende hoofdpijn ga ik een uurtje plat, Marjos gaat in het zonnetje wat lezen. Terug in El Burgo op de CP duik ik nog een keer onder de wol en daar knap ik wat van op.

Dinsdag 21 mei - El Boalo 

El Burgo de Osma - El Boalo    185 kilometer    🌞 27°C

Verkwikt en uitgerust opgestaan. Voordat we echt en route gaan eerst de tip van internet opgevolgd en naar het interieur gekeken van het nabijgelegen hotel Castillo Termal en dat is een voltreffer. Het heeft een fantastische inrichting en pakkende ambiance.

hotel Castillo Termal

Na dit korte intermezzo gaan we echt onderweg over kleine rustige binnenwegen zonder veel verkeer in een prachtige groene omgeving. Overal treffen we verkeersborden aan die waarschuwen voor overstekende herten. En ja hoor rond elven stond er doodgemoedereerd een hert midden op de weg. Toen we dichtbij kwamen verdween het soepeltjes in het naastgelegen struikgewas.

De eerste stop maken we in Ayllon een zogenaamde Pueblo Mas Bonito, waar we net buiten het stadspoortje de camper parkeren. Het kleine oude stadje heeft een prachtig authentiek centrum met op de klokkentoren van de kerk een ooievaarsnest. Die grote nesten zijn alom aanwezig want op de grote Kerk even verderop zien we wel er wel vier. We strijken neer op een terrasje op het kleine Plaza Mayor en genieten van een heerlijke café con leche wat tot onze verbazing  in dit stadje wordt begeleid met een schoteltje gebakken zachte spek🤭. Over onze hoofden heen zeilen de ooievaars statig door de vandaag prachtige blauwe lucht. 

Ayllon

Met een vers gebakken stokbrood boerenstijl stappen we weer terug naar onze camper en rijden verder. Zo rond het middaguur arriveren we in Sepulveda weer zo'n prachtig stadje wat tegen en op een heuvel is gelegen. Met onze grote camper is het kruipsluip door de middeleeuwse straatjes naar het centrum. We vinden zowaar een parkeerplekje voor ons gevaarte en wandelen wat langs de oude gebouwen en winkeltjes die onder de arcades zijn gesitueerd. Op een terrasje nuttigen we wat tapas en vino tinto heerlijk, heerlijk, de totale schade bedraagt €4 ja, ja 😄.

Sepulveda

Op naar het volgende plaatsje Pedraza en ook daar parkeren we op een helling bij de stadspoort.

Pedraza

We lopen door stille straatjes langzaam aan naar boven en vlak bij het Plaza Mayor worden we door een jongeman tegengehouden. Hij vertelt en wij kunnen zien dat ze op de Plaza een film aan het opnemen zijn, een fantasieverhaal voor HBO. De opnames zullen ruim 2 maanden in beslag nemen met een filmcrew van 150 man, talloze camera's, rails, hoogwerkers en vele containers waar regisseurs hun nabewerkingen kunnen doen. Vanaf de zijkant van het plein kijken we vol verwondering naar alle actiemomenten met camera opnames die plaatsvinden, hartstikke leuk. Het is overigens een pleintje om in te lijsten, zo mooi en begrijpelijk dat als decorum is uitgekozen. Na een uurtje kunnen we zelf over het plein lopen en alles bekijken, de filmcrew houdt het vandaag voor gezien.

Plaza Mayor Pedraza

Onze Hymer zetten we een klein eindje verder neer op een CP bij een aquaduct en zetten ons met een wijntje en een boek in het zalige zonnetje. 

Aan het eind van de middag besluiten we toch door te rijden richting Madrid om een CP te nemen in de Sierra Guadarama ongeveer anderhalf uur rijden van hier. Na een tankstop duiken we een op de kaart wit aangegeven weggetje op en zien we het gebergte naderen. Het gaat omhoog, klimmen, klimmen, klimmen, van zo'n 1200 meter naar 1900 meter met prachtige vergezichten. Het eerste stuk afdaling is zo mogelijk nog steiler, ik moet terug naar zijn twee en dan ook nog meerdere malen fors afremmen.

Woensdag 22 mei  -  Madrid

El Boalo - Madrid     66 kilometer    🌞 31°C

Twintig minuten lopen brengt ons bij een metrostation en met een aangeschafte 10-rittenkaart laten we ons vervoeren naar station Opéra. Op de gelijknamige Plaza wat gedronken gegeten alvorens op pad te naar het vlakbij gelegen koninklijk paleis en de Almudena kathedraal. Bij het paleis nog juist op tijd om de wisseling van de wacht mee te maken. Maar het gebouw zelf bezoeken doen we niet, vanwege een grote line-up van bezoekers.

Palacio Real

Op naar de naastgelegen kathedraal. Die is groot en imposant, maar valt qua inrichting wat tegen, we zijn er dus zo weer uit. 

Almudena kathedraal

Dan pakken we op het Plaza España de metro naar de volkswijk Lavapiés. Daar dwalen we wat rond en vinden aan de rand van de wijk het Reina Sofía museum. Marjos heeft als kersverse 65+ser gratis toegang en ik moet €10,- neertellen. Het complex heeft een oud en nieuw gedeelte. We starten bij de wissel expositie, die is maar zo zo. De lift naar het boven terras gepakt en vandaar af fantastische plaatjes geschoten van met name de weerspiegelingen van de stad in het vele glaswerk van het museum exterieur. 

Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia

We laten ons in de glazen lift aan de buitenzijde zakken naar de 2e etage, waar zich in het oude gedeelte de vaste collectie bevindt. Kubisme, realisme, veel vroeg 20e eeuws werk, vele bijzondere schilderijen van grote kunstenaars. Beroemde namen als Matisse, Dali, Miró en natuurlijk Picasso. Het topstuk van het museum is van zijn hand Guernica, dat het leed en wanhoop verbeeldt dat werd veroorzaakt door de Duitse bombardementen in 1937 op de Baskische stad waaraan het schilderij haar naam ontleent. Zo werd het dan nog Republikeinse Guernica tijdens de Spaanse burgeroorlog met welwillende goedkeuring van de fascistische Franco vanuit de lucht verwoest, met honderden doden tot gevolg. Picasso bepaalde per testament dat het schilderij pas terug mocht keren naar Spanje als de democratie was hersteld. In 1981 werd het teruggekeerde topstuk in de collectie van het Reina Sofía opgenomen.

Weer buiten gekomen zien we aan de rand van het Parque El Retira, het Atocha treinstation liggen met die geweldige ijzeren façade. Ook daar wandelen we wat rond in het grote complex, wat ondermeer bekend werd door de bloedige  bomaanslagen op vier treinen in 2004 door moslimextremisten. Buiten op een terrasje van een barretje in het park komen we even bij en drinken we een lekkere Spritz! Daarna via de hellingen weer omhoog de stad in en op Plaza Ana gaan we wat eten in een Noordspaans restaurant, veel vis tapas ed, heerlijk. zo passeert er onder andere een hapje met warme kabeljauw en een bordje met verrukkelijke mosselen. Alles vergezeld met een zalige witte wijn 🥂, life is good! 

Atocha treinstation

Donderdag 23 mei  -  Madrid

Madrid    ☀️ 34°C

Het meest opvallende gebouw aan de Plaza de Cibeles is het Cybele Paleis (voorheen Paleis van Comunicatie) de zetel van de gemeenteraad van Madrid

Daarna buigen we af richting Templo Debod waar we van de bus stappen. Debod is een Egyptische tempel geschonken door Nasser aan Franco, vanwege de Spaanse hulp bij de verplaatsing van het grote tempelcomplex van Aswan bij de bouw van de grote dam in Egypte. Templo Debod is neergezet op een hooggelegen gedeelte aan de rand van de oude stad. Ondanks de fraaie ligging is het toch wel een beetje misplaatst, het hoort hier niet thuis. Toegang is gratis, maar de enorme rij wachtende bezoekers weerhoudt ons. 

Tempel van Debod

Wederom de HOHO-bus in en ons af laten zetten op Plz Mayor. Ziet er allemaal gezellig uit en in één van de zijstraatjes zetten we ons neer op het terras van een tapas restaurant. Tijdens de heerlijke lunch, gemarineerde mosselen en zwarte paëlla gelardeerd met een voortreffelijke witte wijn, njam, njam, raken we in gesprek met een viertal Spanjaarden. Aanleiding is dat het Marjos opviel, dat zij de vraag van de ober 'welke wijn?' beantwoorden met 'maakt niet uit als het maar koud (frio) is 😄. Als Marjos lacht en zegt ' frio es muy importante' raken we snel in gesprek. 

Onvermijdelijk komt al snel voetbal aan bod en na Frenkie de Jong, komen andere voorkeuren los, Ronaldo of Messi en Real of Barcelona. Het gelach houdt niet op als ik aan één van hen vertel dat Ronaldo goed is, maar Messi beter, net zoals Real goed en Barca beter is. Zij blijken uit Eibar te komen en ze vragen of ik dat ken. Natuurlijk, zeg ik, dat is toch dat ministadje met dat voetbalstadion, waar iedere topploeg angst heeft om niet te verliezen. Verbaasde blikken. Als ik dan ook nog aangeef dat Barcelona laatst blij was daar 2-2 te spelen is het ijs echt gebroken en hangen ze aan mijn schouder. Ze laten foto's zien van hun scootertjes, Lambretta's, een andere hobby van hen, vlak voor het Eibarstadion genomen. Ze vertellen voorts dat ze in Madrid zijn om de stierengevechten te volgen deze week in de grote arena. Eén van hen laat foto's zien uit zijn jeugdjaren toen hij plaatselijk als toreador aan stierengevechten deelnam. Als we aangeven dat we toch wel wat moeite hebben met dit soort evenementen, dringen ze er op aan zelf deze week eens een corrida bij te wonen om te kunnen begrijpen waar deze passie bij Spanjaarden vandaan komt, wellicht vandaag al, net als zij. We moeten het misschien toch maar eens een keer aanzien. Met een Adíos nemen we afscheid en nemen even verderop weer de HOHO-bus, nu een andere lijn, die onder andere naar de wolkenkrabbers van het zakendistrict en het Bernabeustadion van Real gaat. 

Een kwartier voor aanvang storten we ons in de mensenmassa de arena in, die zich door de vele ingangen makkelijk vult. Het is groot, 25000 mensen kunnen hier een zitplaats vinden. De arena zelf is een zeer grote cirkel met aangestampt zand met daarop wat krijtcirkels. Diverse grote deuren in de hoge houten boarding geven toegang voor toreadors, picadores en bandilleros. Klokslag zeven uur wandelen alle performers in vol ornaat de arena in onder groot applaus van de Spanjaarden. 

En dan gaat het los, de 1e stier maakt zijn entree. Groot en sterk gebouwd, een zwarte. Na enige aarzeling stormt hij op de eerste toreadors af, die hem met hun paarsroze cape aanlokken. Zij laten hem rondrennen, zelf steeds wanneer nodig achter een palissade springend. Dan blijft er één staan en de eerste dans- en ontwijkpassen worden gemaakt. Je moet niet bang zijn. Het is echt een aanstormende kolos met giga grote en puntige horens. Zo zal de 4e stier later een grote balk van een palissade doormidden boren en splijten, tis nogal een geweld en kracht.

De macabere dans vol arrogantie en uitdagingen met rode cape krijgt vorm, levensgevaarlijke capriolen rond een woeste en verdoemde stier. Deze uiterst dubieuze traditie die de stier laat lijden is ook niet meer van deze tijd. Daar denkt het Spaanse publiek duidelijk anders over, die zijn zeer enthousiast. Ondanks het dierenleed kan ik enige bewondering niet onderdrukken voor de ware doodsverachting, ongelofelijke moed, elegantie en arrogantie die de toreador laat zien, niet van deze wereld.

Na een 'danse macabre' van 10 minuten is het dier volkomen uitgeput en is het publiek geheel in vervoering van alle getoonde capriolen. De toreador wisselt zijn sierzwaard voor de espada, het zwaard die met één steek het leven gaat beëindigen.  Hij staat stil vlak voor de stier, springt naar voren en laat met een vloeiende beweging het zwaard tot aan het lemmet in de rug achter de nek van de stier verdwijnen. Trillend valt de kolos neer, hij is op slag dood, het zwaard is dwars door zijn hart gegaan. Deze met uiterste precisie en goed uitgevoerde executie vindt luid bijval onder het publiek en onder groot applaus maakt de toreador zijn ereronde. Intussen wordt het kadaver door een paardenspan uit de arena getrokken.  Zo volgen nog 4 stieren, die met uiterste arrogantie en doodsverachting door diverse meestertoreadors met grootse choreografiën worden afgemaakt. Om negen uur is het tot opluchting van Marjos afgelopen, eens maar nooit weer.

Namijmerend over wat we hebben gezien, keren we terug naar de camper. En borreltje kalmeert de emoties. Morgen richting Toledo.

Vrijdag 24 mei  -  Toledo

Madrid -Toledo      88 kilometer  🌞 30°C

Oeps, de boordaccu's vertonen wel een heel laag amperage en spanning, daar zit iets niet goed. Enfin, maar is even afwachten of rijden tot verbetering leidt. Via de autopista's tuffen we naar Toledo. Andere wegen zouden ons alleen maar door bebouwing en industrie heenbrengen. Na een goed uur arriveren we op een gekozen CP, echter deze staat rampie-stampie-vol. Ook alternatieven in de directe omgeving zijn afgeladen. Dan maar eerst op een gewone betaalde P geparkeerd voor de rest van de middag. Na een prima lunch-break in een klein restaurantje, laden we onze 'muis' uit en scooteren we richting oude stad. Maar vanaf deze zijde kachel je niet zo maar het Centro Storico in, door het vele éénrichtingsverkeer. Bovendien heeft alles ook nog eens giga hellingpercentages en dat maakt Marjos nerveus. Uiteindelijk via omwegen vooraan in het oude gedeelte op Plaza de Zocodover geparkeerd, van waaruit alle routes -à pied- starten. In de touristoffice ons voor laten lichten over de bezienswaardigheden en we gaan wat rondkijken zonder ergens in te gaan.

Toledo is de stad van zilver en zwaarden en dat zie je overal terug in het winkelaanbod. Talloos steekgerei zoals zwaarden, messen en dolken worden afgewisseld met filigrain zilverwerk in alle vormen. Er is voor elk wat wils. De oude ommuurde stad zelf ligt gedrapeerd over een grote soms steile heuvel. De smalle straatjes lopen als kronkelige spinnenwebdraden tussen de prachtige middeleeuwse bebouwing en zijn gezien de te overwinnen hoogteverschillen vaak niet mals voor de beenspieren. Mooie tafereeeltjes bevinden zich soms zo maar om de hoek van een doodnormaal straatje, leuk.

We gaan terug, scooteren naar onze geparkeerde camper en rijden daarmee naar de 1e CP-keus; daar is nu plek genoeg. We zetten hem neer aan de rand van de grasstrook die ons scheidt van de Taag. Aan de overkant van deze rivier torent de oude stad omhoog, het is een mooie stek. Bovendien kunnen we op het gras onze tafel en stoelen neerzetten in de schaduw van bomen. Heerlijk onderuit met een drankje lezend wat relaxen. 

CP N39.862240 W4.014880 gratis geen voorzieningen

's Avonds na het eten valt mijn oog op de boordmonitor. De kneiterlage spanning van 12,2V en amperage van 8A van de boordaccu's veroorzaken inmiddels een alarm. Probleem op het camperforum gezet en meteen al de eerste reakties binnen. Inderdaad meet ik op de accupolen 12,2V, veel te laag dus, vrijwel leeg. Suggesties die voorbijkomen variëren van accu's overladen tot EBL in de war of zonneregelaar stuk etc., evenals manieren om verder door te meten. Het zal moeten wachten tot morgen, door invallende duisternis zijn zaken niet meer goed te onderscheiden. Tomorrow another day.