Zaterdag 2 juni  -  Portskerra

Helmsdale - Portskerrra     ☀️ 20°C

Vanmorgen in alle vroegte, we plukken de dag 😊, wat foto's gemaakt van de brug naar beneden, richting haven, waar we staan, plaatje! Daarna water getankt bij de vissersboten met een industriële dikke slang (tank in een wip vol) en een geleende kraanadapter, de onze was te klein. Moeten we thuis zeker nog op de kop tikken, die grotere maat. Afscheid genomen van John en Jo en we zijn onderweg. Tis weer een mooie tocht met fraaie vergezichten. In Latheronwheel slaan we af naar de historische haven. We manoeuvreren met de grote camper over een smal paadje kronkelend naar beneden en we belanden in het haventje tussen de hoog oprijzende rotswanden. Magnifieke plek, tussen de oude pier en havenhoofd en rotsen verderop duiken af en toe dolfijnen een zeehonden op, het is weer bijzonder.

Haven Latheronwheel 

Bij een volgend dorpje vinden we een -public toilet- waar we zonder enig probleem onze toiletinhoud zonder chemicaliën kunnen lozen. En onderweg naar John 'o Groats kunnen we bij een tankstation in Wick onze grijswatertank lozen, zo voor vandaag alle servicezaken weer afgevinkt. In John 'o Groats is het druk, vele toeristen komen graag naar een van de beroemdste eindplekken van de UK. We lopen wat rond, het nabije eiland Stromae is goed zichtbaar, maar de verder gelegen Orkney's zijn in de dampige zeemist wat moeilijker te onderscheiden. 

John 'o Groats

Het kasteeltje maakt een gezellige, 'homy' en 'cosy' indruk. De verhalen en anekdotes van haar oudpersoneel (nu nog steeds in dienst) omschrijven en schetsen een gezellige, humoristische vrouw die persoonlijke aandacht hoog in het vaandel had staan, 'a very charming person' vertelt men ons. Haar favoriete drankjes, fotootjes, schelpenraapsels, boeken met opdrachten en haar favoriete videobanden (ze hield van series als "Allo, allo", "Dad's army", "The two Ronnies" en meer van dat soort humor) geven een goede indruk. Ook de onderlinge intimiteit van de Royal's komt op verschillende manieren aan bod. HRH Charles heeft het kasteeltje van zijn oma geërfd en gebruikt het nog steeds een aantal weken in de zomer.

Castle May

Na de bezichtiging heerlijk ge-High-tead op het buitenterras in de tuin, dat is natuurlijk een must in een kasteeltje van de Royals. En het moet worden gezegd, de scones, clotted cream en strawberry jam smaakten zalig! Dan weer op weg richting Thurso en de sceneries van deze kustroute zijn ondanks de mistflarden prachtig. In Thurso een gloednieuwe Lidl aangedaan met een jaloersmakend assortiment en goed ingeslagen, want veel supermarkten zijn er niet de komende paar honderd miles. Dan door naar Portskerra voor de overnachting. Het wordt een P buiten het dorp bij het vissersmonument boven de klifrand van de zee; een hele mooie plek, ook al verhult de mist dat enigszins. Wel lonely en van God verlaten, al zijn er verderop gelukkig nog wat schapen 🙂.

CP Portskerra Harbour

Zondag 3 juni  -  Drumbeg

 Portskerrra - Drumbeg   🌥 16°C

Even dampig en mistflarderig als gisteren begint ook deze dag; het uitzicht is nog steeds in sluiers gehuld. Wij gaan niet wachten op een onthulling en rijden weg. Vandaag nemen we als start een tour (omweg) door het binnenland, te weten Portskerra - Melvich - Fortsinard - Kinbrace - Badanloch - Syre - Altnaharra - Inchkinloch - Tongue.

Bij een groot Loch zien we wat bruins bewegen en we stoppen. Het is een grote roedel Red deer's, die met al hun gewei-pracht rond paraderen, schitterend gezicht. Verderop zien we nog een Red deer zenuwachtig maar soepel over een hek springen om ons ontwijken. Dan staan er langs de weg wat herinneringsborden die uitleg geven over de Clearances, het grote ontvolkingsdrama wat zich hier in de Highlands tussen 1750 en 1880 heeft afgespeeld. Ettelijke tienduizenden bewoners werden verplicht geëvacueerd uit hun dorpen, om plaats te maken voor schapen van de landlords.  Heden ten dage zijn de gevolgen nog altijd groot, bewoners heeft  het gebied nauwelijks en het Schots-Keltisch (Gaelic) is  een vrijwel uitgestorven taal. Rond 12 uur bereiken we weer de kust bij Kyle of Tongue, een zeearm landinwaarts. We lunchen op de dam die naar de overzijde van de Kyle voert en we bezien tijdens onze pauze een schouwspel, waarbij een passerende auto met jongeren door een meevliegende drone wordt vastgelegd, machtig gezicht.

Kyle van Tongue

In Durness bezoeken we Smoo Cave, een immens hoge grot, uitgesleten door rivier, zee en wind. Halverwege de zeer moeizame afdaling ernaartoe, besluiten we na het beluisteren van commentaren van omhoog lopende hijgende mensen, dat het uitzicht van hieruit ook wel volstaat 😄. We wandelen nog wat op de hoge klif en gaan terug naar onze Hymer.

                                                         Smoo Cave                                      Smoo Cave                                         Uit dagboek André 

De P4N-App stuurt ons naar Kylesku een uurtje verderop. Onderweg klaart het weer op en het zonnetje breekt door. Pas nu in het zonlicht komen de bijzondere kleurschakeringen van het landschap tot zijn recht. Het is een memorabele rit, waarbij de oh's en de ah's zich aaneenrijgen. De ene schitterende view wordt na een bocht afgewisseld met een nog fraaier exemplaar. De vele schapen met lammetjes, die over de weg hollen verbreden onze glimlach nog meer. 

De P-plek in Kylesku voelt ondanks het prachtige uitzicht niet goed aan en we rijden derhalve door. Nu naar een plek bij Drumbeg, een van de kaart gevallen plek zullen we maar zeggen. Via het aller-smalst mogelijke single track road-je, kronkelend omhoog en omlaag, langs Loch's, door bossen, over klifranden, over mini-bruggetjes, maar o zo vermakelijk, mooi, prachtig, schitterend rijden we 10 mijl door een jaw-dropping-gebied. De entourage wordt nog vervolmaakt door een Red deer, wat op luttele meters afstand, rustig het grondgewas loopt weg te kauwen.

Na de laatste oh en ah bereiken we onze staanplaats voor de nacht, phiewww wat een machtig uitzicht over de zee en eilanden beneden ons, wat is het leven geweldig. Na een uur arriveert er ook een Duits echtpaar in een camper en komt ons vragen of wij hier voor de nacht blijven staan. De vrouw slaakt zucht van opluchting als wij dat positief bevestigen. Haar veiligheidsgevoel is met 500% toegenomen zegt ze. Na heerlijk avondeten, een spelletje Azul en een wijntje met wat kaas blazen we het kaarsje uit.

Het blijft in het uiterste noorden van Schotland, heel lang licht bemerken wij. Om 23.15 uur is alles nog uitstekend te zien en een half uur daarna is de zon nog niet onder. We zitten dan ook op de hoogte van Zuid-Noorwegen. 

Maandag 4 juni  -  Kyleakin

Drumbeg -  Kyleakin ☀️ 20°C

Even terug gegaan in bed en wederom wakker geworden van het geluid van een bus pal naast ons. Het blijkt de schoolbus te zijn, die alle kinderen uit de mini-dorpjes en gehuchtje ophaalt om ze naar school te brengen in een wat groter plaatsje. Ochtendritueel van ontbijt en douche gedaan met een overigens spectaculair uitzicht over de voor ons beneden liggende baai, prachtig. Marjos buiten een luchtje scheppend, roept dat er een hert uit het dorp komt kuieren. En warempel, het loopt voor onze neus op het gemak over de parkeerplaats naar de bosjes aan de overzijde. Jammer, geen fototoestel of telefoon paraat. We draaien de Coastal Route op richting Lochinver en ook hier zien we Red deer, overigens niet voor de laatste keer vandaag. De route vandaag is adembenemend mooi, na elke bocht is er weer iets nieuws te zien. 

Volgens de Lonely Planet (LP) is de weg 'jaw-dropping on the floor' en dat klopt niet je mond zakt open, maar je hele kaak zakt tot op de grond van verwondering. Bij een viewpoint onderweg omschrijft een Amerikaanse toeriste aan haar vriendin de uitzichten als 'dramatic changes in the landscape after every turn' en -yeah she is right- ! Rijtempo is overigens niet hoog en dat kan ook niet op deze wegen. Wegdek onveranderd slecht en vaak single track road. Inhalen en passeren kan alleen bij -passing points-. De lunchstop fleuren we dit maal op met tosti's, njammie lekker ! Na een pompstop rijden we verder door het binnenland via Kinlochewe - Achnasheen - Achintee - Achmore, we zien heel wat Loch's overigens, en komen tegenover Skye bij Dornie weer aan de kust. Hier staat het meest gefotografeerde kasteel van Schotland, Eilean Donan Castle. 't Moet worden gezegd, fraaie burcht op een fraaie locatie. Alleen klopt het tij niet, het is eb in plaats van vloed en dat maakt het toch wat minder speciaal, dan alle foto's die ik eerder van dit slot had gezien. 

Vervolgens op zoek naar een plek voor de nacht. De eerste pick in Kyle of Lochalsh is fantastisch gelegen pal naast de brug naar Skye aan het water. Echter de (parkeer) plekken zijn gesloten wegens renovatie. Dan maar de brug over naar Skye en aan de overzijde direct links in het plaatsje Kyleakin op een parkeerplaats bij het water gaan staan tussen pak 'm beet 20 andere campers. Na onze mosselen in witte wijnsaus, verrukkelijk, nodigen we onze NL buurman Frank uit Breda uit voor de koffie. Hij rijdt hier al 3 maanden rond in zijn Globemaster en is op weg naar het noorden. Over en weer wat tips uitgewisseld, hij over Skye, Mull en Aran, wij over de North 500. Gezellig, tip voor ons met name Skye valt nog wel eens van de gsm-kaart, dus on-line dingen die benodigd zijn, nu al opzoeken en vastleggen.

Dinsdag 5 juni  -  Torvaig

Kyleakin - Torvaig ☀️ 20°C

Wat later op vandaag en eerst besloten wat we gaan doen. We moeten nodigen servicen, dus we pakken bij gebrek aan andere mogelijkheden maar een camping in Torvaig wordt het plan. De 50 km daar naartoe rijden we op ons gemak. Bij Sligachan, ruim halverwege, gestopt om een historisch oude brug over de rivier te bekijken, het is daar een drukte van belang.

Portree, het hoofdstadje van Skye, is klein, wel leuk en veel toeristen. We bereiken 5 minuten later Camping Torvaig en betalen de £20,= voor komende nacht. We legen alle tanks en vullen het water bij en zoeken een plek op de grid. Voor het allereerst moeten wij de metalen oprijblokken gebruiken, omdat ons autolevel-systeem niet toereikend is. Na de lunch met de scooter onderweg naar Portree, waar we in een paar minuten zijn. Het blijft zeker in deze drukte een handig vervoermiddel, je laveert overal tussendoor en ook parkeren gaat moeiteloos. het 

Een beetje door het plaatsje gelopen, veel toeristenwinkeltjes met hetzelfde toeristenspul, wol, Harris tweed, zilveren sierraden, tartan etc. Voor beide moeders een ansicht beschreven en op de post gedaan en bij de bakker wat brood gekocht. Terug op de camping wat in het zonnetje gezeten en het reisdagboekje bijgewerkt. Na het avondeten en een spelletje, besproken wat onze reisroute de komende dagen gaat worden. Na wat internetten rond middernacht, 't schemert nog buiten, gaan slapen.

Woensdag 6 juni  -  Glenfinnan

Torvaig - Glenfinnan  ☀️ 21°C

Afin je hebt van dat soort dagen, want ook de Fairy Pools, watervallen een eind verderop door de rimboe en allerlei slechte en smalle weggetjes moeten we skippen. Bij aankomst is de P volledig met auto's dichtgeslibt en biedt geen plek voor ons gevaarte. Nee dat wordt het ook niet beseffen we, eigenlijk is het op Skye veel te druk. Na kort overleg besluiten we door te rijden naar Armadale om daar te kijken of we de ferry naar Mallaig kunnen pakken en arriveren om 18.00 bij de afvaartplek. 't Is rond dit tijdstip niet druk zegt de -laneguard- en inderdaad kunnen we om 19.00 uur over; tickets £ 20,35 . Boot vaart stip op tijd af en na een uurtje in Mallaig aangekomen.

Donderdag 7 juni  -  Tobermory

Glenfinnan - Tobermory (Mull) ☀️ 22°C

Vanmorgen, ondanks al het rumoer rondom een camper, toch wat laat opgestaan. Deze P wordt tijdens ons ontbijt driftig aangereden door vele mensen en zelfs touringcars. En het is hoogst waarschijnlijk, dat we dadelijk volledig zijn ingebouwd door driedubbel dik geparkeerde voertuigen. Iedereen wil natuurlijk naar het dichtbij gelegen 'Harry Potter' - Glenfinnan - viaduct, waar straks (10.45 uur) de stoomtrein overheen komt. En ja hoor naarmate het geplande moment, dat de antieke trein over het viaduct stoomt, dichterbij komt wordt het drukker en drukker. Om 10 am gaan we ook maar op pad. Het viaduct ligt inderdaad errug dichtbij, na 5 minuten staan we er al onder. Tjonge jonge wat komen er een mensen op af, alle nationaliteiten zijn goed vertegenwoordigd.

Al foto-schietend splitsen we onze activiteiten; Marjos blijft beneden op het daar beste overzichtspunt en ik klauter de helling op voor een overzichtsview van bovenaf. Ik weet bovenop de heuvel uiteindelijk een perfecte spot te bemachtigen, ideale hoogte, ideale hoek voor de buiging van het viaduct en er kan echt niemand meer voor mij komen, ergo vrij uitzicht. Vijf minuten voor geplande doorkomst komen vanachter een drietal Oostenrijkse (aan het accent te horen) bikers, waarvan een denkt op mijn voeten te kunnen gaan zitten. Met een diep keelgeluid maak ik duidelijk dat hij daar weg moet. 'Ga maar naast (kan niet) of achter mij zitten', hij druipt af. Reikhalzend wachten vele honderden toeristen op de stoomtrein met hun camera's alvast in aanslag. Om 10.50 uur, jaja hij is te laat, verschijnt de 'Jacobite' ver aan de overkant. Hij heeft er flink de vaart inzitten en stormt over het viaduct met een enkel pufje stoom. Het hele circus is in 40 seconden voorbij, en weg is tie. Iedereen toch happy, het camera-geklik overstemde gedurende de 40-sec-passage het geluid van de stoomtrein.

Het hele spul druipt de heuvel weer af, op weg naar de P-plaats. We staan nog steeds wat ingebouwd en dat geeft wat tijd om onze bergschoenen voor normaal schoeisel te wisselen. Als we opkijken zien we snel weg moeten zijn want nieuwe parkeerders zetten alles vast. Rond 12 uur arriveren we in Fort Williams. Eerst tanken en boodschappen inslaan en na de lunch door richting Oban. Plan is daar te proberen de ferry naar Mull te pakken en als dat niet lukt in Oban te blijven. Oban lijkt een leuk stadje, maar toch rijden we  meteen door naar de afvaarthaven. Immers we hebben niet gereserveerd en we staan aan de vooravond van een voor Schotse begrippen, weekend met fantastisch weer, het is nu of nooit. De 'laneguard- is twijfelachtig of we mee kunnen, -really fully booked- geeft hij aan en zet ons in Lane 4, de wachtrij waar er al 5 zonder reservering staan.

Ticket gekocht (£ 54,50 vv) en ook daar bij de kassa hebben ze hun bedenkingen of we meekunnen en dat geldt voor het hele komende weekend. Om half vier start het boarden en warempel we kunnen er toch nog bij als werkelijk allerlaatste, wat een geluk. De wachtenden achter ons hebben pech en moeten minstens geduld hebben tot morgenochtend, de eerstvolgende vaart. Deze ferry is wat groter dan die van Skye naar Mallaig. In no time is de ferry onderweg. We genieten op het zonnedek van het fantastische uitzicht vanuit de Loch's naar het verdwijnende Oban. De daarvoor in de plaats komende nieuwe -Bob Ross- vergezichten van bergen met fading colours (van donker naar licht) zijn mogelijk nog magnifieker. Biertje en een cappuccino gaan er goed in en na 3 kwartiertje komen we aan in Craignure.

Debarkeren gaat rapido en zijn we op weg naar Tobermory, het hoofdstadje van Mull. Het landschap hier is totaal anders, erg groen met veel begroeiing. Ondanks de 21 mijl van hoofdzakelijk single track road, kunnen we er behoorlijk de vaart inhouden. Zo te zien zijn hier een stuk minder toeristen en sowieso is er minder verkeer vergeleken met Skye. In Tobermory aangekomen, parkeren we bij het Harbour Centre, volgens P4N de gedoogde overnachtingsplaats ondanks verbod. Van hieruit willen we morgen overdag een boottocht maken naar Staffa en de Tresnish Isles. We wandelen wat rond op de lange straat naast het water, waar pastelkleurige gebouwtjes als in een aaneengeregen lint staan. Het pittoreske aanzicht laat zich prachtig vereeuwigen met onze I-phones, die als stand-in voor de vergeten Nikon-camera fungeren. Met name de weerschijn van de diverse gekleurde huisjes in het gladde havenwater doen het goed op de foto.

De bebouwing zelf herbergt naast grappige winkeltjes en restaurantjes ook wat kerkjes. Als we er in een binnenlopen ontdekken we dat niet alleen een ruimte is voor de Free Churchill of Scotland, maar ook een voor de Episcopal Church, grappig 2 kerken onder 1 historisch dak. Het volgende kerkje is exit, hierin zit nu een restaurant. Op het buitenterras nuttigen we een drankje. 

Terug in de camper aan de mosselen (witte wijn variant) en bij de koffie wat contact met het thuisfront. Met een spelletje besluiten wij een enerverende dag.

Vrijdag 8 juni  -  Calgary

Tobermory -  Calgary☀️ 22°C

Vanmorgen vroeg wakker met overal jeuk, de muggenbultjes zitten overal. Insmeren met Aloë Vera bodylotion helpt wel enigszins. Vandaag willen we een bootexcursie maken met Staffa Tours naar het eiland Staffa en de Treshnish eilanden vanaf de haven in Tobermory. Even na negenen lopen we de boot op. Aan boord circa 50 personen vandaag ad £ 65,- p/p -, goedkoop is het toertje van  6 uur zeker niet. Om 09.45 uur varen we af en met een vaartje van 35 km per uur is het boven op het zonnedek  gewoon koud. Truien en jassen dus maar aan en dan gaat het prima! 

De gids babbelt er lustig op los. Totaal aantal inwoners op Mull 3000 en op Coll 200. Op de Tresnish Isles, met name Lunga ooit door 20 mensen bewoond, maar nu al weer 150 jaar verlaten. Voor ons zit een jong echtpaar, in een volledig verantwoorde camouflage-outfit en jachtverrekijkers driftig op en neer te springen en te wijzen, maar er valt niets te zien. We zien het in eerst instantie geamuseerd aan, maar vinden het van lieverlee toch wel irritant, als ze steeds in je uitzicht jumpen. De boot laveert voorzichtig door de wateren van de eilandjes van de Tresnish en daar in het glasheldere water duiken de eerste zeehonden op. Nieuwsgierig de kop boven water en dan glijdt het gladde lijf weer soepel weg onder water.

Er wordt een drijvend smal ponton door de boot het land opgedrukt en we stappen via de zo ontstane brug aan wal op Lunga. Hier hebben we 2 uur de tijd om rond te klauteren en kijken. Attracties hier zijn de vogels die  nestelen, waaronder talloze puffin. De gids geeft aan dat deze vogeltjes goed en dicht benaderbaar zijn. Ze vinden de nabijheid van mensen heel fijn, want dat biedt bescherming tegen de zeemeeuwen, die op hun eieren azen. Na een forse klim, de eerste klifrand op (chapeau Marjos) lopen we over een brede grasrand, waarvan de strook pal tegen de klifzijde bezaaid is met holletjes. Daarin leggen de puffinpaartjes hun ei. Ze vliegen driftig op en aan, paraderen parmantig vlak voor je neus, hoe vermakelijk. De vogeltjes zijn ongeveer 28 cm hoog en hebben een kenmerkende gekleurde soort papegaaienbek, prachtig. We blijven een hele tijd kijken naar het vermakelijke tafereel vlak voor ons. 

Dan verder omhoog weer een klifrand op, maar Marjos vindt het steile geklauter genoeg en haakt af. Ik ga alleen verder naar een opvallende rots in de verte, waar vele vogelaars naar toegaan. Op die rots nestelen tienduizenden vogels van allerlei pluimage. Zo zijn  de Razhor Bills (alk) met hun zwarte koppen en witte streepjes en hun geel gekleurde binnenkant van hun opengesperde bek, het best vertegenwoordigd. Ook grotere jachtvogels zoals de Gannet (Jan-van-Gent) nestelen in diepe holen. Met duidelijke kleppersignalen geven ze aan, tot hier en niet verder. Marjos belt me op, waar ik blijf. Hé wat grappig, op een godvergeten eilandje is er gsm-bereik.

We klauteren weer de kliffen af en varen verder met de boot naar Staffa. De kliflijn van dit eiland wordt gevormd door zogenaamde hexagonische lavapilaren (basalt) en de direct aan de zeerand gelegen afgesleten exemplaren lijken net zeshoekige staptegels. 

Terug in Tobermory de aan de parkeerplaats gelegen Distillery ingelopen voor onze geboekte tour. De uitermate humorvolle gids Steven neemt ons mee door de kleine historische gebouwtjes met de daarin soms antieke machines. De productie van whisky ligt op dit moment al een jaar op zijn gat, vertelt hij, vanwege vervanging van wat Still's (ketels) en Washbag's (filterinstallaties) en met name die laatsten laten op zich wachten. Ergo de Tobermory en de Ledaig (spreek uit lechick) zijn bijna op en dat drijft de prijs omhoog. Ook de niet al te grote stookcapaciteit die er was speelt daarin een rol, het is een niche whisky. Na de tour is het proeven geblazen en ook Marjos doet mee. Eerst een dram Tobermory, een mooie lichte malt, elegant en fruitig, een goede keus vindt ze. De peaty Ledaig, met zijn sterke rooksmaak vindt ze echt niet lekker. Nog een mooie fles Tobermory en een dram-glas aangeschaft. Omdat de restaurantjes vol zitten zelf wat wat eten klaargemaakt. 

Zaterdag 9 juni  -  Uisken Bay

Calgary -  Uisken Bay ☀️ 24°C

Vanmorgen om 5 uur een giga kletterbui, snel de dakluiken gesloten. De stortbui was na 5 minuten weer over. Nog even het bed ingedoken en pas om 8.30 wakker en op gemak, zonder jeuk 🙂 , de dingen afgewerkt. Rond 10 uur vertrokken. We gaan vandaag de hele westzijde van Mull naar het zuiden toe afrijden, richting Fionnphort om daar het heilige eiland Iona te bezoeken. Deze kant van Mull is het minst bewoond, maar wel veruit het mooist. We duiken de meest kronkelige smalle single track roads op van deze vakantie, met soms het slechtste wegdek, maar nogmaals wat is het hier mooi, wow! Tempo ligt natuurlijk laag en heel af en toe nog lager, wanneer een passing point ( verder uit elkaar en smaller) moet worden genomen voor een tegenligger. Of een helling van meer als 20%.

Schapen overigens zat hier, die lopen frank en vrij rond. Ze zien er wat anders uit als op het vasteland; deze hebben veelal hoorns en soms ook zwarte poten en koppen en komen wat ruiger over. Wat opvalt is dat de wol waarschijnlijk niet geschoren wordt. Ze lopen erbij alsof ze in de rui zijn. Hele flarden hangen erbij en liggen her en der over de terreinen en overal hangen dikke plukken in de hekken. De dartelende lammetjes, die speels rondhuppelen geven alles een vrolijk aanzien. We stoppen bij een mooie plek aan een baai en babbelen wat met een ouder Engels echtpaar. Ze zijn gestoken in camouflagekledij en gewapend met een verrekijker speuren zij het water af, naar de grootste otterpopulatie van de UK, die hier huist. Allervriendelijkste babbel met deze lui uit Manchester, die al 35 jaar zomers op Mull komen. Verder op weg op een nog smaller single lane weggetje. De weinige mensen die we tegenkomen, kijken verbaasd naar ons campergevaarte, als we passeren. Wat is het prachtig hier en ik stop vele malen om wat bloemetjes te plukken voor het reisdagboek.

Na ronding om het hoogste gebergte hier, waaronder de 960 m hoge Ben Moore, bereiken we de splitsing Craignure-Fionnphort. De weg wordt wat breder en beter, ook al blijft het merendeel single track. Vriendelijkheid blijft alom met tegenliggers. Ze blijven rapido stilstaan en we wuiven wat af naar elkaar, mooi! Om 15 uur komen we aan in Fionnphort en parkeren de camper. Beneden bij de waterlijn staat een Schotse Hooglander Bull en die leggen we even vast.

Het veerpontje (te voet £6,80 vv) brengt ons naar Iona, een leuk klein eilandje waar veel volk op afkomt. De 19e eeuwse abdij staat op de restanten van een 13e eeuws Benedictijns klooster, die vervolgens weer op de fundamenten van een belangrijk vroeg-christelijke 6e eeuws klooster staat. Verschillende verwoestingen door oa Vikingen en Hendrik VIII zijn bepalend voor het hedendaags beeld. Ook zijn er nog een paar vroeg middeleeuwse (9e eeuw) koningsgraven. Al deze historie geeft Iona de status van een heilig eiland. Hier nog wat heerlijk rondgewandeld, wat bloemetjes geplukt en te voet met het pontje naar de camper.

We gaan richting Uisken Bay, een P4N-plek, het is een gok, want internet doet het niet, maar het geheugen nog wel 😄. Aankomst inderdaad op de juiste plek en wat voor een. Prachtig plaatsje op een campingsite (£4,-) aan een  baaitje. De beste spot tot dusver, marvellous! Met een druk op de knop levellen we de camper af, gaan heerlijk buiten zitten in het zonnetje en genieten van het uitzicht over het baaitje aan onze voeten. Ook het avondeten kip + garnalen + verse groenten in woksaus, njammie nuttigen we in de buitenlucht. Life is good. 

Uisken Bay, een P4N