Sunset Imsouane
Deel 4 winter - voorjaar 2025
Zondag 19 januari - Aourir
Imsouane - Aourir 85 km ☀️ 19°C
Imsouane, bye, bye, we gaan het vandaag weer wat verder zuidwaarts zoeken. Een juiste diagnose voor dat rusteloze is niet gemakkelijk te stellen. Wellicht mijmer ik, dat actieve nieuwsgierigheid het wint van relaxt gemak.
Taghazout is ons eerste target.
Via een kronkelige steil opgaande weg klimmen we gestaag naar een plateau wat een prachtig weids uitzicht biedt op het in de diepte gelegen stadje aan de oceaan dat we zojuist hebben verlaten.
We rijden verder in het heuvellandschap, waar begroeiing steeds schaarser wordt. We draaien om een dorp heen en nemen een heus colletje en dalen via hairpins aan oceaanzijde weer omlaag. Op een zeker punt zien we in de verte wederom Imsouane liggen, inmiddels toch wel na 25 kilometer te hebben afgelegd.
Na kilometers langs de lager gelegen oceaan te hebben getufd, maken we een kronkel door het binnenland om het groene woud aan bananenteelt heen en passeren daarbij het bananenstadje Tamrit. Overal hangen de trossen met de kenmerkende kleine banaanjes, die zo heerlijk zoet smaken. Natuurlijk ontkomen we niet aan de verleiding er een tiental van te kopen 😋.
De weg kromt zich weer terug naar de oceaan en we belanden nu in het gebied van de schelpen-pelsters. Vrouwen die voor armzalige hutjes tussen bergen schelpafval het schelpvlees verwijderen van hun kalkstenen jasje. Jongens proberen langs de kant van de weg het in plastic zakjes weggestopte kwetsbare eindprodukt al rondzwaaiend aan de man te brengen.
De schelpenzoeksters leven in armoedige hutjes op het strand
Niet lang daarna krijgen we zicht op de eerste bouwplaatsen en half afgebouwde appartementen die gelegen aan de kust met zijn mooie stranden het gebied toeristisch moeten opstuwen. Taghazout komt in zicht en de volgestouwde camperplek aldaar kan ons niet echt bekoren. Het stuk kust hierna is vergeven van hotelresorts met grote namen, dus rijden we maar door naar de camping in Aourir. Tegenover de receptie zien we Wim en Wobbie zitten en we spreken elkaar kort over de opgelopen knie-kwetsuur van Wobbie. Een plaatsje hebben we redelijk snel gevonden naast de camper van een Brabants stel.
Na de lunch gaan we 'even' op bezoek bij Pieta en Jan die gisteren ook zijn gearriveerd en worden allerhartelijkst begroet. Als wat later Wim en Wobbie ook aanschuiven en nog een ander stel uit het Limburgse Mook mee komen borrelen, kent gezelligheid geen tijd en loopt 'even' uit tot het eind van de middag. Dank voor de hartverwarmende gastvrijheid Jan en Pieta.
's Avonds gaan de beentjes omhoog en hebben we nog wat app-contact met Avondrood. Bijna iedereen van de groep is nu in Marokko en morgen varen de laatsten over naar Tanger Med. We gaan elkaar vast weer ergens zien in het mooie Marokko.
Maandag 20 januari - Aourir
Aourir ☀️22°C
Als we veel te laat opstaan en nog later pas op gang komen is de dag al bijna halverwege voordat we er erg in hebben. Ergo, een logisch besluit volgt om ons voorgenomen vertrek maar een dagje uit te stellen. Zo'n avonturenstop zonder zinnige invullingen of briljante invallen heeft ook gevolgen voor het reisverslag van vandaag, daar ontbeert enige stemmigheid of ludieke kwinkslag. Ahoewel ik met enige verwondering kijk naar hoe Donald J. Trump vlak voor zijn inauguratie een luchtkusjes-gevecht aangaat met zijn eega Melania. De verbijsterende keuze voor deze president gaat nog wel wat stof doen opwaaien de komende tijd.
Aan het eind van de middag hebben we nog wel een gezellig samenzijn met Jan en Pieta onder het genot van een wijntje. Die fijne gesprekken geven de dag kleur. Tot besluit gaat mijn keukenprinses aan de slag en fabriceert heerlijke gehaktballen, helemaal en volkomen in lijn met wat een maandag moet brengen. Ins'allah.
Dinsdag 21 januari - Taroudant
Aourir - Vallée du Paradis - Agadir - Taroudant 222 km ☀️ 27°C
Het dichtsbijzijnde kraantje om water bij te vullen met de camper zit listig verstopt achter een paar vouwfietsen. Een aangekoppelde slang verdwijnt naar de staanplaats ernaast, die wordt bezet door een Franse camper met keukentent. Een redelijk permanente opstelling van een overwinteraar, concludeer ik. Als ik op de kraan afloop gaat de deur van de camper open en vertelt de Franse dame dat elders op de camping nog meer kranen te vinden zijn. Op mijn (semi) verbaasde retorische vraag dat deze kraan toch ook "publique" is , lispelt de matrone enigszins gegeneerd, dat deze watertap "un peu personel" is. Ah riposteer ik "un peu". Ik zie aan haar ogen dat we elkaar haarfijn begrijpen en ze bindt chagrijnig in en verwijdert haar slang. Als ze als laatste venijn meegeeft dat de waterdruk laag is "pas de pression" vertel ik haar kalmpjes zeeën van tijd te hebben. Madame druipt met lichte stoom uit haar oren af. Na inderdaad minstens 25 minuten geduld is de watertank afgevuld en kan ik niet nalaten minzaam naar Tante Pollewop te zwaaien met een duimpje omhoog. Voordat het schuim op haar mond verschijnt rijden we van de camping af en nemen eerst de route richting kust, waar harde wind het stof in de lucht doet dwarrelen.
In Anza niet ver van hier is een nieuwe Carrefour Market geopend en daar willen we de (europese) voorraden nogmaals aanvullen. Vanaf vandaag verdwijnen we het binnenland in en zijn we pas over 5 weken weer in de mogelijkheid (Marrakech) om dit soort proviand te bemachtigen.
We nemen dezelfde weg weer terug en rijden langs de camping de bergen in richting La Vallée du Paradis. We rijden op het gemak een fantastische route door dit gebied.
Uitstappen doen we niet voor de 7 km route, de wandelvaardigheden noch de conditie van Marjos laten dat op dit moment niet toe.
Maar het magnifieke uitzicht vergoedt veel. We rijden verder door de bergen naar Ameskroud door oases, nemen kronkelige steile bergweggetjes, passeren hoge colletjes (tot 1560m !) en genieten volop.
Het wegdek, weliswaar soms wat smal, is verrassend goed en zelfs voor een camper van onze grootte prima te doen. Wel moet je de tijd nemen, over een stuk van 56 kilometer doen we zeker 2 uur.
Coll Ighergharen
Eenmaal uit de bergen niet ver van Ameskroud doemt op het dashboard een lichtend geel probleempje op, de remblokken aan de voorzijde lees ik in de handleiding, oeps. Ondanks dat de camper voorafgaand aan deze reis een uitgebreide beurt heeft ondergaan, nemen we het zekere voor het onzekere. In plaats van linksaf Taroudant rijden we eerst 12 kilometer rechtsaf naar een Fiatgarage in Agadir.
Gelukkig worden we snel geholpen en een controle levert op dat de remblokken in perfecte staat zijn, maar dat mogelijk door oplopende temperatuur de sensoren verkeerde signalen hebben afgegeven. Het uurtje arbeidsloon wordt weggewuifd, er is immers niets vervangen. Ik stop Ibrahim de behulpzame monteur 100 Dirham toe, hij blij, ik blij.
Nu nog op weg naar Taroudant, waarvoor de kilometers gestaag worden weggestampt. Niet ver voor het eindpunt maken we een stop bij sinaasappelverkopers aan de kant van de weg. We maken proefondervindelijk (minstens 6 verschillende soorten) een uitstekende keuze en slaan voldoende voorraad in voor de komende weken.
Omdat we hebben gelezen dat de CP bij de Bab Lkemis definitief gesloten is (echt jammer) en op die paar andere P's bij de stad ook niet echt meer mag worden overnacht, kiezen we voor Camping Taroudant, 7 kilometer verderop aan de N7. Vervoer hiervandaan schijnt makkelijker te zijn naar de medina dan vanaf camping Le Jardin, we gaan het morgen meemaken. We ploffen in de schaduw neer, het kwik tikt aan het einde van de middag nog steeds de 27°C aan en laven ons eerst maar aan een dorstlessende thee.
Als de schemering invalt en de krekels aan hun tjilpende avondconcert beginnen trekken we ons terug in onze vakantiecocon. We gaan "un peu personel".