Deel 3 winter-voorjaar 2025
Klik om te vergroten
Zondag 12 januari - Safi
Safi ☀️ 22°C
Met de intelligentie van de gemiddelde Marokkaan is het niet goed gesteld, zo opent men op de voorpagina van Bladna. Marokko daalt op de wereldwijde ranglijst en neemt, waarbij een IQ van gemiddeld om en nabij de 100 redelijk standaard is, met een gemiddeld quota van 97,12 de zeer lage plaats 68 in. Enigszins verbouwereerd neem ik hiervan kennis.
Natuurlijk kom je op straat archetypes tegen die volledig aan dat 'domme' beeld beantwoorden, wazig uitziende figuren die alles behalve slim voor zich uitstaren, maar overigens in de omgang best vriendelijk zijn. Toch om een zo laag gemiddelde te scoren heb je er wel heel veel en nog dommere voor nodig. De gardien van deze vervallen camping in een volksbuurt van Safi oogt alsof hij aan de onderkant van dit gemiddelde bijdraagt, edoch hij onthoudt feilloos wie wat moet betalen en wanneer. Overigens kan je hier prima staan en alleen zeurkousen maken zich druk in de reviews over wat hier aan comfort zo ontbeert.
Vandaag maken we pas op de plaats, we hebben een lees-, poets- en relaxdagje. We starten de dag pas laat op zo rond 9 uur, ondanks de disharmonieuze klanken die muezzins van 5 moskeeën om 7 uur tegelijkertijd produceren. Na deze geluidsinvasie, waarvan zelfs Allah geen chocola kon bakken, slapen we vrolijk verder.
Wat later op de ochtend maken we een klein loopje naar wat winkeltjes hier vlakbij in het buurtje. Met wat aardappelen, brood, Lben (karnemelk) en flessen water sjokken we terug en maken daardoor slechts 2000 stappen vertelt onze smartwatch vermanend. Veel meer gaan het er niet worden, want na de lunch neem ik het interieur van de camper onder handen. Met een grondige poetsbeurt verdwijnt vuil en stof en wordt alles weer schoon en leefbaar. Ik rommel nog wat door met wat kleine karweitjes en vind het dan welletjes.
Ik realiseer me dat we vandaag pas twee weken onderweg zijn. Zoals altijd lijken de eerste dagen van onze reis al weer zo lang geleden. En dat ondanks onze gedwongen thuiszit van 5 maanden, de incubatietijd van het reisvirus slechts kort was 😎🤭. We zijn weer volledig 'hooked' en genieten met volle teugen.
Maandag 13 januari - Ounagha
Safi - Ounagha 115 km 🌞 23°C
Quel malheur ! Tranen biggelen achter de zonnebril van mijn eega vandaan, och jee! De donkere emotionele klanken van "Ne me quitte pas" gezongen door het gelegenheidsduo Claude & Hanna Mae (Beste Zangers 2024) galmen door de speakers en raken haar midscheeps. De mooie melancholische song sluit naadloos aan bij de leegte van het prachtige roodgetinte heuvellandschap waar we doorheen rijden.
Vanmorgen, zo rond half elf, hebben we de camping van Safi verlaten om koers te zetten naar Ounagha. Na een tankstop kachelen we de drukke, slechte P2307 op, een smalle hobbelige verbindingsweg met de nodige rafelrandjes, naar de 20 kilometer verderop gelegen N1. Net op deze hoofdweg doorkruisen we een zeer grote en drukbevolkte dagmarkt in Sebt Gzoula. Verbaasde blikken zijn ons deel als ik pontificaal de grote camper stil zet naast wat marktkramen en daardoor gedeeltelijk het verkeer blokkeer, tja dat moet kunnen tòch 🤭. Marjos stapt uit en verzamelt op de markt wat groente en koopt ook wat vers brood. Voort gaat het weer.
De volgende dorpen waar we doorheen komen, kenmerken zich door een laag gehalte aan mechanische motorisatie. Het zijn karretjes met paard of ezel die hier het straatbeeld bepalen, bijzonder. Minder authentiek, maar wel jammer is de toenemende plasticvervuiling die de wegen, dorpen maar ook de velden ontsieren.
Ne me quitte pas
We passeren Had Dra de stad van de o zo drukke, grote zondagsmarkt, maar nu een opmerkelijk leeg stadje. Vlak na de rotonde in Ounagha draaien we Camping des Oliviers op van naamgenoot André 😊. Mohammed bij receptie verwelkomt me hartelijk. Hij herkent me van verleden jaar toen we hier met onze kinderen die op bezoek kwamen, hebben gestaan, leuk. We staan naast ons vertrouwde plekje, nu op nr. 3 op vlak beton.
Camping des Oliviers 125MAD incl elektra N31.532801 W9.54654 P4N # 46342. CC: 20584 altitude 224m
Niet lang daarna lopen Anke en Jack bij ons langs die ook vandaag zijn gearriveerd, leuk. In de middag kopen we net buiten de poort nog wat fruit en aardappels, het straatleven en de shopjes hier zijn onveranderd. Voor de camper genieten we nog even van het buitenzonnetje en dan doppen we samen de doperwten 🤝. Met varkenshaas en aardappeltjes straks een onvervalste Hollands potje. Nu met een glaasje wijn onderuit.
Dinsdag 14 januari - Ounagha
Ouangha - Essouira - Ounagha ☀️ 23°C
Bij het krieken van de dag heb ik bij een kruidenier net om de hoek van de camping ingang een aantal krakendverse, ja zelfs nog warme stokbroodjes gekocht. Met een heerlijk ontbijtfestijn starten we de dag overigens langzaam op. Pas na de koffie stappen we in een Grand taxi op de rotonde die ons voor 20MAD naar Le Gare in Essaouira brengt. Met een petit taxi laten we ons bij de Bab Sbaa afzetten, de poort waar we de Medina inlopen.
De doolhof van de oude stad binnen de muren van het vroegere Portugese Mogador heeft nog niets van haar aantrekkingskracht verloren. Althans niet voor de vele toeristen die de stad voor het eerst bezoeken en waar kleuren als bijvoorbeeld wit en Marokkaans blauw als een magneet bijdragen aan Essaouira's magie. De Medina is tot de nok toe gevuld met allerhande koopwaar, GBR en vormt voor wat dat betreft een ware Touristtrap.
Nog geen paar honderd meter na de toegangspoort geven we toe aan één van onze Guilty pleasures en lopen bij de fameuze Pâtisserie Driss naar binnen, een zaakje wat al sinds 1928 daar is gevestigd. Het is -vraiement un paradis sur terre-, een hemel op aarde en drukbevolkt. Niet alleen de inrichting is buitengewoon sfeervol, ook bij de vitrines met zijn overheerlijke cake-tjes, gevuld bladerdeeg, vruchten- en ander gebak 🧀🍰🥧 loopt het water in de mond. Keuzes, keuzes, echter na ampel beraad gaan we voor een cake-rol, een mille feuille en een bladerdeegbol met appelvulling.
We nemen plaats aan een tafeltje en smullen en smikkelen van het al het lekkers. Het vormt een perfecte combi met de voortreffelijke nos-nos. Totale schade 44MAD, iets meer dan € 4,- 😄.
Op weg naar de haven zien we Anke en Jack zitten op een terras en voeren even een kort gesprek, we zien elkaar wel weer op de camping. Alhoewel de zon best al fors zijn best doet, voelt het in de koude wind op de open boulevard best wel frisjes aan.
Ik druk mijn strooien hoed stevig op mijn hoofd. In de straffe wind zeilen talloze meeuwen vlak boven mijn bol. Grote vogels 🦅 die op enig moment hun excrementen kunnen laten vallen omdat zij zich hebben volgevreten met de visafval die visfileerders achteloos weggooien. Dus afgezien van bescherming tegen de zon voorkomt de hoed derhalve ook dat een mogelijk bombardement van vogelpoep niet in mijn uitgedunde haardos verdwijnt.
In de haven zelf is het nog niet echt druk. De kenmerkende blauwe vissersbootjes zijn vanochtend al teruggekeerd en dobberen gezamelijk als één flottielje in het water van de haven, boord aan boord. Bij de visstalletjes op de kade even verderop, waar verse viswaren kleurrijk en verleidelijk zijn uitgestald , slurp ik twee kakelverse oesters naar binnen, zalig!
We struinen daarna nog wat dieper het havengebied in, maar echt veel levendigheid is hier niet meer te bekennen. Teruggekeerd op onze schreden in de Medina met zijn GBR botsen we op het pleintje waar Omar met zijn kledingzaak is gevestigd. Hij herinnert zich goed hoe wij een jaar geleden met onze dochter en schoonzoon een uiterst vermakelijk gesprek hadden. We sturen ons fotomomentje direkt door naar onze dochter.
Al snel bemerken we dat deze Medina geen geheimen meer voor ons verbergt na ons 5e of 6e bezoek en gaan we dus met de Grand Taxi terug naar Ounagha. Daar nog wat boodschappen gedaan en bij de camper teruggekeerd. Hier op de camping geen wind en zo buiten zittend, brandt het zonnetje aardig door. Maar daarover hoor je ons na al die kou-berichten van thuis niet over klagen. Wij genieten volop.
Woensdag 15 januari - Ounagha
Ounagha ☀️20°C
Het is fris deze ochtend als ik rond 8 uur opsta, dus porren we de kachel maar even op. Dezelfde kou zorgt ervoor dat het loopje voor de warme stokbroodjes rapido verloopt. Vandaag wordt het een campingdagje vanwege een telefonische afspraak met mijn cardioloog en we willen ook nog wassen.De cardioloog hangt al vlot aan de lijn en vraagt hoe het gaat. Hij monitort op afstand via de Fibricheck hoe het met mij is gesteld en kwam al tot de conclusie dat de waardes die worden gemeten, niet verontrustend zijn. Als ik bevestig mij momenteel best goed te voelen, geeft hij aan dat een eventuele verdere behandeling kan wachten tot onze terugkeer in April, mooi. Hij wenst ons een fijne voortzetting van onze reis in Marokko.
Kunnen we overgaan tot punt twee van de agenda, wassen. Hiervoor sluiten we aan in de rij wachtenden, want er is maar 1 machine, de andere is kaduuk. Rond het middaguur verdwijnt de was in de machine en later op de drooglijnen. Wij oriënteren ons tussentijds welke route we gaan volgen morgen. We blijven bij ons eerder voorgenomen plan en gaan kalmpjes aan verder zuidwaarts langs de kust trekken.
Marjos verdwijnt met een boekje naar buiten in het zonnetje en ik service de camper alvast af. Ook hobbel ik langs de receptie om af te rekenen en zo zijn we ongeveer vertrekgereed voor morgen. Als ik een wandeling over de overvolle camping maak, frappeert het me te zien dat er behalve een Duitser en wij dus, alleen maar Fransen staan, bijzonder. De enige andere Nederlandse camper, nl die van Anke en Jack is vanmorgen vertrokken.
Het straatleven in Ounagha
Vandaag eten we buiten de deur en we komen terecht bij een lokaal tentje, waar we wat brochettes, friet en salade voor laten schotelen. Het eten is prima, de rekening achteraf veel te hoog. We maken ons niet druk, tijd voor een rustig avondje.
Donderdag 16 januari - Tafedna
Ounagha - Tafedna 103 km ☀️20°C
Essouira
Leuk, daar in de verte zien we de oceaan en niet veel later ook Sidi Kaouki, Wat ooit een authentieke hippie-surfspot was, is inmiddels tot een hotzone voor camperaars verworden. De twee campings staan tot de rand toe hutje-mutje vol en zijn voor wat ons betreft sowieso wat minder interessant omdat ze achteraf en zonder strandzicht liggen. Op de enige 'vrije' betaalde plek, die nog resteert met wel uitzicht, kunnen we op de derde rij achter andere campers staan op een laatste plekje. Nee besluiten we, we gaan de koe (lees camper) niet in de kont kijken, dit is niet aan ons besteed, we rijden verder.
Strand van Sidi Kaouki
Het volgende plekje wat in de planning staat is wel een voltreffer. Dat bereiken we via eerst de smalle P2201, een klein stukje N1 en vervolgens de P2226, in steeds mooier wordend heuvellandschap met karakteristieke arganbomen.
P2201
P2226
Het gehuchtje Tafedna ook wel Tafdna genoemd ligt 50 kilometer zuidwaarts en is ook een surfspot 🏄 maar in een klein vissersdorpje waar het toerisme nog niet echt is geland.
Prachtig gelegen, met enorme golven die al honderden meters uit de kust breken. Een enkele bewoner heeft al een soortement van restaurantje in elkaar getimmerd, tussen de van het strand op straat getrokken vissersbootjes. Op een grote parkeerplaats staan wat campertjes, het overgrote deel van surfers. Ezels 🫏zoeken de schaduw op van de voertuigen en honden liggen lui op straat.
🅿️ N31.09452 W9.818305 gratis geen voorzieningen
P4N # 422136 CC:47261 altitude 10m
We maken een wandeling op de boulevard langs de mooie lintbebouwing van het miniplaatsje, waar aan onze andere zijde de woeste golven het strand oprollen, het wordt vloed. Half ontklede stoere surfers met glinsterende druppels in hun haardossen en met het zand nog aan hun natte voeten poetsen hun surfboards droog. We blijven plaatjes schieten in dit fotogenieke dorpje, fantastisch.
Op het terrasje van Café Restaurant TaYoukhTe Chez Ahmed, tis een hele mondvol 😄, drinken we een nos-nos, vanonder mijn strooien hoed een leuke observatieplek. Naderhand, in de langzaam zakkende zon met het geruis van de oceaan op de achtergrond, drinken we tevreden en onderuitgezakt een wijntje 🍷. Life is good in Morocco.
Vrijdag 17 januari - Tafedna
Tafedna ☀️ 18°C
Oehoeeeeeeeeee....whaaaaaaa, oehoeeeeeee....whaaaaaaa.. Nee het is net geen Allaaaahoe Akbar wat klinkt, bovendien het verkeerde tijdstip en dus geen muezzin die van slag af is met zijn gebedsoproep. Dat zou ook niet kunnen want de moskee, waarvan we het geluid überhaupt niet horen, staat in een ander deel van het dorp achter de heuvel. Het klinkt ook niet als een verkouden kukelende haan, njet. Wel is het meute honden die huilen in de vroege ochtend, wat soms zelfs overgaat in een heftig geblaf. Ik krijg dat niet mee, ik bevind me diep in prettig dromenland 😴😴. Ik verneem deze nieuwe manier van een wake-up call van mijn eega, die wel met volle teugen daarvan heeft genoten 😵💫😉😂, als ik me uitrek en opsta.
Vandaag blijven nog hier hangen. We gaan straks langs het strand lopen en de rest van de dag wat luieren en lummelen, althans zo luiden de plannen. Aan het eind van de ochtend halen we een halve kilometer verderop bij een mini-kruideniertje een paar nog warme Marokkaanse broden en strijken daarna even neer bij Chez Ahmed voor een nos-nos.
Na de lunch wandelen we een stuk op het immens brede strand, waar grote golven breken en uitwaaieren op het vlakke zand. Surfers maken verderop gebruik van deze rollers, voeren hun dansacts op en laten zich naar het strand glijden. Om daarna terugzwemmend weer een volgende mooie golf te zoeken en hun kunstje te herhalen. Ondanks het zonnetje vandaag, die af en toe achter een wolkje verdwijnt, maakt de wind het vandaag best wel wat koeler.
In een half verborgen lagune duikt een roofvogel omlaag, grijpt een vis en vliegt verder met zijn buit. Een groepje meeuwen op de vloedlijn huppen mee als deze lijn zich door de opkomende vloed verplaatst.
We krijgen het koud en keren weer terug laverend tussen honden en ezels naar onze camper. Onze Italiaanse surfbuurman bellend met het thuisfront in zangerig Italiaans kijkt half op en begroet ons met een handgebaar. Wij gaan doen wat we hebben voorgenomen, niets. Ahum, behalve wat lezen, internetten en relaxen natuurlijk. Morgen weer on the road naar een volgend mooi plekje.
Zaterdag 18 januari - Imsouane
Tafedna - Imsouane 62 km ☀️ 19°C
Eénmaal vannacht kon ik 'meegenieten' van het hondenconcert, niet jofel, maar gelukkig viel ik daarna weer snel in slaap. Na ontbijt zorgen we dat alles zijn plekje krijgt, we gaan immers weer onderweg. Imsouane staat op het program, ook zo'n leuke surfhotspot wat zuidelijker van hier. De ene Navi wil me door de bush over dirtroads sturen, lijkt me minder wijs, dus luisteren we naar de ander. Die maakt een ommetje over de N1 en dat komt ons goed uit. Gisteren kwam ik erachter dat ipv 30GB ik maar 15 GB had gekregen in Assilah op de camping. Bovendien hadden we al van andere campervrienden (thanks Esther) vernomen dat je beter voor onbeperkte data kan gaan van Inwi. Een agentschap hiervan ligt op de N1-route in Tamanar.
We rijden door het golvende mooie landschap naar deze stad en vinden inderdaad het Inwi-agentschap direkt aan de N1. Twee vriendelijke dames Maryam en Naima zijn uiterst behulpzaam en zorgen ervoor dat we voor de komende maand snel en onbeperkte data hebben, kosten 250MAD met mogelijkheid om te verlengen. Ideaal, via hotspot lift de andere mobiel mee en we kunnen nu tv-programma's streamen, zonder op de data te letten.
De laatste 14 kilometer over de P1000 brengen ons aan de kust, die zich prachtig onder ons ontvouwt. Parkeren in Imsouane aan de boulevard mag tegenwoordig niet meer aan oceaanzijde, maar alleen nog aan de andere kant van de weg. Maakt niets uit, het uitzicht vanuit de camper verandert niet.
🅿️ N30.841666 W9.820883 30MAD geen voorz.
P4N # 491292 altitude 10m
We lopen het dorp in en wat meteen opvalt is dat alle hippiebouwsels zijn verdwenen, dat geldt ook voor een aantal kruideniertjes en meerdere terrasjes aan zeezijde die de sloophamer niet hebben overleefd. De schelpen-schoonmaaksters zitten nog wel op het strand beneden en de restaurantjes en hostels bij het haventje staan nog wel overeind.
Honderden surfers liggen hier te water en dartelen op de grote rollers de baai in, een waarlijk feest voor het oog. Een boeiend schouwspel (voor ons als oud windsurfers 😎) wat we verlengen door op een belendend terras neer te strijken voor een lekkere vismaaltijd.
Dorade en calamares met salade en wat frietjes, altijd goed. Tussen de surfers arriveren visserssloepen die met een tractor op de scheepshelling worden gesleept.
Via de visafslag waar we helaas dit keer niet in mogen en het dorp lopen we aan het eind van de middag terug naar de camper. We genieten van de relaxte vibe hier.
