Deel 6 voorjaar 2024

Woensdag 7 februari -  Sidi Ouassay

 Camping Sidi Ouassay  ☀️ 26°C

We staan uitgerust op. Misschien ook dankzij een tip van onze dochter om een extra kussen te gebruiken. Daardoor hoest je wat minder en rust je wat beter uit. Niet dat het hoesten weg is, maar we voelen ons wel beter. Het heerlijke stokbrood en verse croissantje duwen ons verder in de goede richting. In het nieuws uiteraard veel aandacht voor het knappen van de formatiegesprekken, met een hoofdrol voor Omzigt. En natuurlijk de capriolen rond teambaas Horner van Red Bull, waar een integriteitsonderzoek verder moet uitwijzen of hij kan aanblijven. Ook hier een politiek spel. Nog maar niet te vermelden de verdere oprispingen rond Van Nieuwkerk en sportgod Smeets. Tijd voor eigen besognes, het bijwerken van de administratie. We gaan er maar eens goed voor zitten en werken stap voor stap de achterstanden van onze website weg. Tis natuurlijk ook niet ingewikkeld, er zitten dagen bij die behalve een hoestbui weinig vermeldenswaard zijn. Maar toch.

Volop vakantiebungolowtjes in aanbouw, die allen een vrolijke schildering krijgen

Aan het begin van de middag pauzeren we en bewaren het staartje voor de avond. We lopen langs het mooie zwembad waar mensen lekker rondbadderen. Wij gaan naar het terras met uitzicht op het strand en bestellen een lekkere verse jus.  Verschillende mensen wagen zich in de hoge rollers van de oceaan, anderen doen aan bruinbakken en weer anderen staan met groot materieel te vissen. Ieder zijn eigen vertier. Er staan op de camping dan ook veel (Franse) langkampeerders, echte overwinteraars hebben we geconstateerd. Het vaste kamp wat ze rond zich heen uit de grond hebben gestampt is indrukwekkend. Natuurlijk ontbreekt goed vervoer niet. Merendeels toch autootjes en buggy's die van huis zijn meegesleept. Moeders frituurt buiten wat af, stopt wat in de magnetron of is aan het stofzuigen. Pa ligt languit op zijn zonnestoel, taken zijn immers goed verdeeld 🤭. Onze achterbuurman heeft bezoek van Marokkaanse werklui die zijn oude plak-zonnepanelen verwijderen en gloednieuwe aanbrengen. Aldus profiterend van het lage werkloon, maar wel bijdragend aan de plaatselijke economie.

Na het avondeten wordt de laatste bijdrage aan de website verwerkt. Hierna voetjes omhoog en een Netflixje. Cheers!

Ook vanavond weer een mooie zonsondergang

Donderdag 8 februari -  Sidi Ouassay

Camping Sidi Ouassay  ☀️ 26°C

Ook is er via de app nog contact met deze en gene. Uit de diepvries trekken we een bakje thuisbereide pastagroenten die we smakelijk met macaroni opsmikkelen, heerlijk. Straks na een Netflixje te bed. De rust doet ons zeer goed.

Vrijdag 9 februari -  Aglou

Sidi Ouassay - Tiznit - Aglou      74  km ☁️ + 🌧

Zachtjes stroomt het fletse bleke ochtendlicht door de grote voorruit naar binnen. Om het mooie uitzicht op de oceaan niet te onderbreken, zijn de screens vannacht niet gesloten geweest. Het nu dichte wolkendek vervloeit zonder overgang met het momenteel rustige zeewater in zelfde grijstinten. En als ik opzij naar buiten kijk naar de contouren van de bebouwing zijn kleuren ook vaag in het eerste ochtendlicht. We voelen ons deze ochtend uitstekend en maken ons klaar voor een verplaatsing. Rond half tien verlaten wij de camping en wordt koers gezet naar Tiznit. De wind veroorzaakt de nodige stofwolken, die de horizon in een vuilbruine waas zetten. Onderweg wordt er verschillende malen door tegenliggers geseind voor politiecontroles. En inderdaad onze lasergun-boys zijn weer actief, het is echt een nieuwe rage om de 'speeders' te pakken. Verschillende campers ontspringen de dans niet en worden op de bon geslingerd, wij rijden wat behoedzamer.

In Tiznit parkeren we vlakbij de Bab Jdid die toegang biedt aan de souk. Eerst tanken we wat geld en doen wat boodschappen. Na een nos-nos op El Mechouar plein rijden we verder naar het 20 kilometer verderop gelegen Aglou aan de kust.

De wind is verder toegenomen en zo ook het stof. Niet alleen ontneemt het zicht in de verte, maar ook drijven soms grote stofbanen over de weg. Opvallend is overigens de verandering van landschap, het is kaler en meer dor. Ook de bewoners zien er anders uit. Donkere huidskleur, tulband en vrouwen in soms felgekleurde gewaden.

Aglou doemt op en we volgen de agglomeratie zuidwaarts totdat we de nieuwe camping Paradis bereiken. Op deze mooi aangelegde terrascamping sta je inderdaad op gravel en dat is fijn want later op de dag wordt forse neerslag verwacht. De eerste druppels vallen echter al in de middag omlaag. Wij relaxen en wachten rustig verdere regenval af die later is voorspeld. Wij staan hier goed.

Camping Paradis N29.786033 W9.848367 115MAD

Zaterdag 10 februari -  Aglou

Aglou ☀️ 24°C

Nieuwe dag, nieuwe kansen. De regen van vannacht is keurig geabsorbeerd door het gravel waar we op staan. Voorwaar we hebben hier goed geslapen. Nog niet helemaal de puf, maar we gaan wel iets doen vandaag. Vers stokbrood voor 1MAD is een goed begin. Ik word nog even aangesproken door de amicale Belgische overbuurman, die hier is neergestreken in zijn prachtige Hanomag Henschel. Zo'n oerdegelijke niet kapot te krijgen solide vrachtmachine. En als die kaduuk gaat, kunnen ze hem hier ongetwijfeld nog goed repareren ook. 'Awel' start hij het gesprek, 'gij zijt den eersten Ollander, die ik ontmoet hier, want veel sijn er niet vermoed ik in Marokko'. Ik repliceer met dat er ook niet veel Belgen zijn en zeker niet met zo'n schoon vervoermiddel. Hij moet lachen, het ijs is gebroken en we wisselen wat gespreksstof uit. Maar hij houdt het kort, hij staat in de vertrekmodus. Niet veel later wordt de Henschel met gepast bulderend lawaai aangetrapt. Met een dikke zwarte rookwolk komt de oldtimer van zijn plek en met een zwaai en grote glimlach is hij weg. 

Camping Le Paradis

Na het ontbijt halen wij de muis uit de garage en gaan op weg naar Zaouit Aglou, het eigenlijke Marokkaanse dorp twee kilometer landinwaarts. Daar kopen we bij de pharmacie wat paracetamol, want die zijn op. 

Terug bij de kust rijden we eerst met de scooter de andere camping Aglou Beach op, we zijn gewoon nieuwsgierig. Nee, ondanks de betere ligging bij restaurants en supermarkten is dit niet onze keuze. We rijden verder naar beneden en drinken op het dakterras van een restaurant een nos-nos. Vanachter het glas bekijken we de woeste branding die uitrolt op het strand.

We zijn pas net terug bij de camper als Trui meldt dat ze ook gearriveerd zijn en op de andere camping staan. We snorren er naartoe en de begroeting is weer heerlijk hartelijk. Wel bouwen we gepaste knuffelafstand in, vanwege onze hoestklachten. We kletsen elkander weer bij en besluiten beneden in het restaurant gezamelijk te gaan eten. Dan rond half tien nemen we afscheid, zij een stukje te voet en wij op de scooter de donkerte in. Supergezellig.

Zondag 11 februari -  Aglou

Aglou ☀️ 23°C

Wat minder goed geslapen vannacht, veel wakker. We besluiten dan ook hier nog maar een nachtje aan te plakken en vandaag wat bij te komen. Aan het eind van de ochtend staat Trui voor de deur 😄. Op de camping waar ze stonden is een ware happening gaande met ongelooflijk veel lawaai uit blèrende muziekboxen. Ze zijn naar hier verkast en staan nu een terras hoger.

Wij lezen en dommelen wat. Aan het eind van de middag komen Kees en Trui erbij zitten en drinken we een mooi glas Mucho Mas Black label, waarvan we een doosje hebben meegenomen van huis, heerlijk. 

Na het eten Netflixen we nog wat en gaan op tijd te bed. Morgen richting Legzira.

Maandag 12 februari -  Legzira

Aglou - Legzira Beach     52 km  ☀️ 24°C

Ja goede nachtrust 🙂. Het verse stokbroodje smaakt heerlijk en na de persoonlijke verzorging servicen we de camper af. We pakken het mooie kustweggetje naar het zuiden. Het is heiig deze morgen, tegen de heuvels aan ligt wat zeemist. Naarmate kalmpjes de route vordert, klaart het meer en meer op. De steenvlakten met weinig begroeiing transformeren in een kaal heuvellandschap.

De weinige bebouwing die we tegenkomen heeft veelal een toeristisch karakter. Zo passeren we een Ecolodge, een paardenrace en op de heuveltop ontwaren we een parapenting startpunt. Een tiental kilometers voor Legzira voegen we in op de iets wat drukkere N1 die van Tiznit naar Sidi Ifni voert. Vlak na Mirleft maken we een spontane stop bij een baai waar een rotsberg met een gang naar zee ligt. De parkeerplaats biedt bovendien de mogelijkheid om op een terras een koffietje te nuttigen. Veel vliegen dus in één klap. We wandelen over het strand naar de rosberg en zien hoe de zee zich met geweld een weg baant om de berg en door de gang. Opvallend zijn ook die gekleurde stenen op het strand. De samenstelling van het gesteente wijkt behoorlijk af van dat wat je in Europa aantreft.

Bij Legzira Beach slaan we af en rijden we naar beneden tot een P vlak boven het strand. Via wat trappen bereiken we het strand en daar zetten we ons eerst om wat te lunchen. Kees en Trui gaan alvast te voet over het strand naar de eerste rotsboog. Gezien de conditie van Marjos willen wij dat straks ook doen, maar wel met een huur-quad. Het bestelde eten duurt lang en blijft maar uit. Intussen komt de vloed opzetten, verdwijnen de quads en komen Kees en Trui al weer terug vanwege het opkomende water. Hoog boven het strand draaien parapenters een bocht en duidelijk wordt dat ze zometeen op het strand gaan landen. Spectaculair gezicht, de landing vindt plaats op het smalle stukje strand vlak voor onze neus. Het eten arriveert en de vloed maakt het strand steeds kleiner. 

We besluiten morgen een poging te wagen en zetten de camper boven op de CP, waar ook Kees en Trui staan. We parkeren onze camper pal naast een vogeltuin. Kippen, duiven en pauwen bevolken het door een net overdekte gebeuren. 

Aan het begin van de avond word ik overvallen door heftige buikkrampen met een branderig en misselijk gevoel. Iets verkeerd gegeten, ik vermoed de gegrilde vis, die niet kakelvers smaakte. Ik zoek mijn bed op en val snel in slaap.

Uitzicht op de oceaan vanaf de CP

Dinsdag 13 februari -  Sidi Ifni

Legzira Beach  - Sidi Ifni   12 km  ☀️ 28°C

Midden in de nacht wakker. De buikklachten zijn gelukkig verdwenen. Wel is de haan van slag want die kukelt zich schor. Ook een hond pal naast de camper blaft zich een ongeluk. Het openen van één van de raamscreens is voldoende om zowel hond als haan het zwijgen op te leggen, ze druipen snel af. Ook ik duik weer onder de wol. Ik sta verkwikt op, Marjos heeft vrijwel geen oog dicht gedaan vertelt ze. Na het ontbijt en douche vertrekken we naar de P beneden bij het strand. Kees en Trui hebben besloten mee te gaan op de quad en liften mee. Het is eb en het strand is nu op zijn groots, een enorme zandvlakte. De sfeer wordt enigszins bepaald door de licht mistige omstandigheden, ofschoon ons een warme dag te wachten staat. We maken een deal met de quadverhuurder (150MAD per voertuig) en bestijgen onze quads.

De verhuurder rijdt voor ons uit om ons naar de bogen te begeleiden. We maken een geweldige rit over het desolate strand en de keienstroken die we tegenkomen. Zelfs Trui die vooraf wat angst had, zit volop te genieten. Het strandlandschap zo onder de rotsheuvels is prachtig en de heiigheid geeft alles een mystiek sausje. De eerste boog is al indrukwekkend zeker als je eronder staat, imposant gewoon. Het geeft ook een beeld van wat watergeweld kan aanrichten. Heel langzaam wordt deze in zee stekende rotspunt weggevreten door de alsmaar beukende oceaan. We rijden naar een tweede boog, wat eigenlijk een gangenstelsel is in de heuvel. Een derde is in 2016 ingestort. 

Er ligt er nog één een stuk verderop, maar daarvoor moeten we 100MAD per quad extra dokken. We gaan akkoord. Over lege stranden bereiken we uiteindelijk de grootste boog, prachtig! We lopen korte tijd rond en genieten van de mooie setting. De vloed komt hier al weer opzetten, dus moeten we terug. Heerlijk om ons af en toe wat af te laten zakken en weer naar de twee quads voor ons te scheuren op het lege strand 🤗. Terug bij ons startpunt doen we op het strand een nos-nosje, alvorens met de camper omhoog te rijden.

We zetten Kees en Trui af en rijden kalmpjes de 12 kilometer naar Sidi Ifni weg en vinden een plekje op de overvolle camping Grancanaria. 

Na ruim anderhalf uur en wellicht 2 kilo door vochtverlies lichter verlaat ik de stoomcabine. Marjos heeft een middagslaapje gedaan en voelt zich minder moe. We gaan de stad verkennen met de scooter. We toeren wat rond en alhoewel het best een mooie en zelfs grote stad is, kan de entourage ons weinig bekoren. Na een vers geperste jus op een druk terras keren we camperwaarts. Daar wisselen we nog even de indrukken van de stad met Kees en Trui uit. Langzaam verdwijnt de hitte van de dag als de avond invalt. Morgen richting Guelmim.

Impressies Sidi Ifni