Deel 1  -  mei/juni 2024

Zondag 26 mei - Oppenau

Rheden - Oppenau  (D)  566   km    ⛅ 23°C

Rheden 06.00 uur

Zo, -das erste Stück- hebben we achter de kiezen. Om misverstanden te voorkomen, ik bedoel de eerste rijdag en niet -das Frühstück-, ofschoon deze technisch gesproken als eerste en vroeg plaatsvond. Even voor achten vertrekken we en hebben de eerste uren de weg alleen, heerlijk. Sowieso zondag dus geen vrachtverkeer of forensen, maar nochtans vinden onze autominnende Duitse buren het tijdstip blijkbaar ook nog te vroeg om eens lekker los te gaan op de Autobahn.

Kilometers rijgen zich derhalve gestaag aaneen. Toch maken we het niet te gortig. Onze boot naar Sardinië vertrekt pas woensdagavond uit Livorno dus echt speeden hoeft niet. 

Oppenau

 Marjos heeft intussen een restaurant in town gespot waar men schnitzels serveert. Een korte wandeling brengt ons bij Gasthof Rebstock, alwaar we door de gastheer en gastvrouw vriendelijk welkom worden geheten. Marjos uiteraard aan het gepaneerde platgeslagen stukje vlees met friet en ik ga voor de Spargelragout im Sahnesose mit Tagliatelle und Pilzen. Kijk dat is nou eten, vurrukkuluk 😋🤗. 

Een heerlijk fris Duits wit wijntje erbij en smikkelen maar. Langs een wild stromend beekje stappen we weer terug naar onze thuisbasis en constateren dat de maximale zes plekken intussen door andere campers zijn ingevuld. Lichte spetters kondigen het einde van dag 1 aan. Wij gaan lichtjes onderuit. 

Maandag 27 mei - Monticelli

Oppenau - Monticelli (I)  576 kilometer  🌦 25°C

Vanochten verlaten we Oppenau en rijden door aardbeienland terug naar de snelweg.

Na deze dag op de voor onze zware camper benodigde Zwitserse Via-app te hebben aangemeld, maken we onze entree in het land van Heidi en paarse koebel-klingelende Milkakoeien. Waar gisteren nog in Gasthof Rebstock door de volstrekte gelijkenis van de gastheer met Basil uit Fawlty Towers onze nostalgische gevoelens ruimschoots werden gekieteld, moeten we ons beeld van Zwitserland updaten en bijstellen. Het über-nette keurige en cleane voorkomen van ondermeer het met een schaartje getrimde gazonnetje wat Zwitserland in het verleden uitstraalde, is wat sleets. Heidi's dragen hier neuspiercings, langs de snelwegen is door volbouwen nergens een fatsoenlijk gazonnetje te bekennen en koebellen zijn verworden tot nauwelijks te betalen souvenirs. 

Natuurlijk is de berg-scenery ondanks het bewolkte weer nog altijd mooi, majestueus en weids met volop sneeuw op de toppen.  De verkeersdrukte valt mee in het Alpenland en met slechts een klein half uurtje wachttijd bij de Gotthard passeren we daarna moeiteloos de tunnel. We hadden liever de pas genomen en bovenop de Gotthard op de CP overnacht, maar helaas is door sneeuwval deze route nog steeds gesloten. 

Het uitzicht over het meer van Lugano wordt door schermen steeds verder dicht getimmerd, jammer. Niet lang daarna passeren we de grens met Italië, die overigens wel tot zichtbare verschillen leidt. Zo ziet de eerste de beste tunnel eruit alsof hij voor het laatst in 1890 onderhanden is genomen, een halvegare verschillende soorten vangrails aan elkaar heeft gebreid en gebouwen direkt naast de snelweg een ontploffing hebben overleefd. Bovendien krijgen de camperwielen te maken met een veel gebrekkigere wegconditie. Toch zijn wij meer te porren voor het La vita è bella - karakter van dit land dan voor het stijvere en meer afstandelijkere Helvetia, voor ons geen Zwitserleven gevoel.

Overigens rijden we bij deze grensovergang alsook bij de vorige langs de wachtende meute door een verkeersaanduiding voor een rijstrook voor bussen en caravans vrij te interpreteren. Door hier gebruik van te maken, kunnen we zonder enige controle en wachtrijen de grens passeren.

Het verkeer in Italië is druk, chaotisch en vol passie. Zo nu dan wringt een Lamborghini of Ferrari zich door het verkeersgewoel heen en sprint of galoppeert met brullend motor het volgende gaatje dicht. Tot onze verrassing blijven files uit, zelfs de horde van de ringweg rond Milaan nemen we moeiteloos. Onze tingelende tolbadge van Mango creëert zonder tijdverlies vrij baan bij de tolstations, fijn. Rond half vijf arriveren we op een prima CP in Monticelli niet ver van Cremona. De regen ontneemt op dit moment de lust om Monticelli nader te exploreren, wellicht morgenochtend. Maar we zullen dan ook nog even langs een Ducatogarage moeten, de remblokken rechtsachter blijven wat hangen. Voor nu gaan de beentjes omhoog. 

Dinsdag 28 mei - Fivizzano

  Monticelli-Parma-Piacenza-Fivizzano         295 kilometer  ⛅/☀️ 28°C

Gisterenavond zijn we toch nog het oude centrum van Monticelli  ingelopen om te kijken of we ergens konden eten. Maar ja op -lunedì è tutto chiuso- verzucht een Italiaan als wij navraag doen naar een eetgelegenheid. Hij moet lachen als ik vraag of de Italianen op die dag dan niet eten en komt prompt met een goed alternatief op de proppen, de afhaal-pizzeria hier schuin tegenover. 

Monticelli

Daar wordt voor ons een kakelverse grote pizza met salami picante bereid. Tesamen met een flinke canneloni met room en pistachenootjes (alles voor €10,-) overbruggen we rapido de paar honderd meter naar de camper. De pizza is zalig, dun, krokant met precies genoeg toppings,  helemaal zoals een echte hoort te smaken en meer dan genoeg voor ons beiden. Terwijl het buiten weer regent, is de heerlijke canneloni met een koffietje een perfecte afsluiter 😋.

Vanmorgen zetten we koers naar een Fiat Professional garage in Parma om de remmen te laten nakijken. Gruppa Zatti is een enorm bedrijf waar een tiental automerken uit de Fiat-groep worden verkocht en geserviced, het terrein er omheen een volstrekte chaos. Als we uiteindelijk het servicepunt voor Ducato vinden, worden we in de wacht gezet en krijgen vervolgens te horen dat het lang kan duren voordat we geholpen kunnen worden. We gaan dat niet afwachten en besluiten na het raadplegen van internet terug te rijden naar Piacenza, naar een garage met zeer goede recensies.

Vlak voor de lunchpauze arriveren we daar en eigenaar Loris geeft aan eigenlijk geen tijd vandaag te hebben. Als we aandringen wil hij er toch naar kijken en eerste conclusie is dat de remblokken rechtsachter niet goed meer zijn. Na de lunch wil hij het oppakken. De remblokken van beide wielen achter zijn op en worden vervangen. Voor een iets zwetende radiator wordt een lekstopadditief aan de vloeistof toegevoegd. Met een uur is alles gepiept en doet alles weer geluidloos zijn werk. Handje contante rekenen we € 140,- af, een koopje.

Via de SS9 rijden we naar de A1 richting La Spezia en slaan bij Aulla van de snelweg af. De laatste 20 kilometer voert ons over de kronkelige binnenweggetjes van het mooie berggebied van de Toscaanse Apennijnen.

Door het oorspronkelijke stratenplan doet alles zeer authentiek aan. Er is veel volk op de been, een gezellige drukte. Kinderen van de plaatselijke muziekschool doen deze dag uitvoeringen op straat  en familieleden stromen toe om hun kroost bij te staan. 

Op een terrasje prikken we een vorkje linguine met pesto begeleid door een lekker wit wijntje en kunnen het musicerende gebeuren daardoor goed gadeslaan. Het Toscaanse leven bevalt ons goed. Morgen kalmpjes aan naar Livorno, we moeten een boot halen 😄. 

Woensdag 29 mei - Livorno

Fivizzano - Livorno - 🚢  115 kilometer  ⛅ 25°C
a/b Mega Express II Corsica Ferries hut 6069

Het ochtendgloren wordt begeleid door het gezang van vroege vogeltjes 🎶🐦🎶🕊🎶. We nemen de tijd en starten kalmpjes op. Een bezoek aan de Antico Forno, het plaatselijke bakkertje met het nostalgische interieur, combineren we met een heerlijke grote latte machiato op het buitenterras van Caffe L'Angelo. Gelegen op het pleintje naast de Via Roma is het een ontmoetingsplek voor dorpelingen. Oude mannen begroeten elkaar met een langdurige ernstige handdruk, anderen voeren serieuze gesprekken met veel handgebaren en vrouwen wisselen lacherig hun laatste nieuwtjes en roddels uit. De sociale functie van dit terras verklaart ook wellicht de prehistorische prijzen, want we behoeven slechts   € 2,80 af te rekenen.

Aan het eind van de ochtend servicen we onze camper compleet af, we spoelen zelfs de boiler en watertank een keer extra door omdat we eerder al een bijsmaak bespeurden aan ons drinkwater. Even na de lunch rijden we Fivizzano uit, navi's ingesteld voor Livorno en op de stand "snelwegen vermijden". 

Tendola op deprachtige route SS446

Gevolg is een prachtige eerste 40 kilometer over mini weggetjes langs eeuwenoude gehuchtjes met talloze scherpe haarspeldbochten in het fraaie kustgebergte.

Niet ver boven marmerstad Carrara komen we aan de kust op de SS1. Daar worstelen we ons door tientallen kilometers stedelijke lintbebouwing heen met overal stoplichten en een snelheidsbeperking van 50 km/u. 

Net voordat we besluiten dan maar de tolweg op te gaan, houdt de bebouwing op en kunnen we enigszins vaart maken. Tussen Pisa en Livorno, na een Romeins aquaduct duiken naast de weg ineens vrouwen op met nauwelijks verhullende kledij, het bedekt hun overdadige vormen maar net. Hun beroep laat zich derhalve gemakkelijk raden en is waarschijnlijk ouder als het Romeinse bouwwerk van zojuist.

Op de promenade buiten kijken we toe hoe het schip zich uit de haven manoeuvreert en het ruime sop kiest. 

Donderdag 30 mei - Budoni

🚢 Golfo Aranci - Budoni  65 kilometer  ☀️ 29°C

Even voor half zes gaat de wekker en een goede douche verdrijft de laatste slaap.  Het vooraf geboekte continental breakfast aangevuld met een bord scrambled eggs doet een mens goed. Buiten glijdt het gebergte van de Noord Sardijnse kust al voorbij.

De kustlijn van Sardinië vanaf de boot

Rond 8 uur rijden we het schip af en rijden na Olbia zuidwaarts langs de kust. We maken een stop in Porto San Paolo en lopen over een dagmarkt. Bij een bakker kopen we wat brood en zetten ons daar aan de koffie. Ook hier staan we verbaasd van het lage prijspeil, 4 koffie met latte €4,20 !

Markt in Porto San Paolo

De zon brandt inmiddels fel en de buitentemperatuur loopt fluks op richting de dertig graden. Vrije camperplaatsen zijn schaars, meestal op een P zonder enige vorm van schaduw. Vandaag dus maar een camping en ons oog valt op één in Budoni. We rijden door het prachtige landschap, afwisselend aan de kust en in de bergen over soms smalle weggetjes zuidwaarts.

Op Camping Village fraai aan zee gelegen en met zwembad bedraagt de overnachtingsprijs €19,- met ASCI-korting, alleszins acceptabel. Doordat de standplekken met schaduwdoek zijn bedekt, wordt de felle zon getemperd en kunnen we acclimatiseren. Ik heb wat last van mijn rechtervoet, dus Marjos verkent eerst het strand en wandelt daarna voor een plons naar het zwembad. Ik hou de rest van de dag de beentjes omhoog.  

Vrijdag 31 mei - Oliena

Budoni - Oliena  97 kilometer    ☀️ 28°C

Waar een pijnlijke kloof in mijn voetzool gisteren nog opspeelde, heeft de nachtrust een goede uitwerking gehad, de pijn is verdwenen. Nu verder verzorgen met desinfecterende en helende crème. Omdat zwemmen toch nog niet tot de mogelijkheden behoort, trekken we vandaag verder zuidwaarts langs de kust.

Rond lunchtijd bezoeken we Posada, een mooi authentiek dorpje. Vanaf een lagergelegen parkeerplaats volgt de eerste proef voor mijn voet, de toegang tot het centro storico is een steile omhoog lopende gemetselde keienweg. Zowaar, dat verloopt zonder problemen. Bovenaan moeten we even bijkomen van de klim en de toenemende warmte. Bij een kleine tratoria gebruiken we een lichte lunch, een mooi belegde foccacia met wat drinken. Daarna dwalen we wat rond in de oude straatjes met her en der een uitzichtpunt.

Terug in de camper zetten we koers naar een gratis P aan het mooie strand van Siniscola, wat een mogelijkheid biedt om te overnachten. Ondanks de harde wind schijnt de zo'n onverbiddelijk en schaduw is hier niet. Het witte zandstrand is prachtig, maar zwemmen (Marjos) is door de rode wapperende vlag niet verstandig.

We besluiten door te rijden en net onder Orosei passeren we een grote marmergroeve. De scherp gesneden vlakken hebben meer weg van een gebouw zonder ramen. 

Via Dorgali en een fraai berggebied  bereiken we in de namiddag een P in Oliena, waar bomen enigszins schaduw bieden. Volgens reviews kunnen we hier prima overnachten, dus zoeken we op het plein een goed plekje uit. Morgen richting Nuoro. 

Zaterdag 1 juni - Arbatax

Oliena - Arbatax  98 kilometer    ☀️ 28°C

Vanmorgen hadden we een -narrow escape- . Tijdens het vroege ontbijt duurde het even voordat we het autogeronk om ons heen gewaar werden. Een blik uit het raam maakte duidelijk dat we in snel tempo werden ingebouwd door parkerende auto's. Mensen stapten uit en liepen zo werd later duidelijk met hun kroost naar het naastgelegen sportterrein. Razendsnel de boel aan kant en met ongekamde haren aan een totale en penibele insluiting ontsnapt, door achterwaarts manoeuvrerend het pleintje te verlaten, pffffffff.....😱. We zetten koers naar het 16 kilometer verderop gelegen Orgosolo.

De rit over een bloemrijk kronkelend weggetje is prachtig.  

Het gehucht ligt hoog in de schitterende omgeving van het steile Sopramonte-gebergte en in het hart van Barbagia, één van de armste regio's van het eiland. Het stadje had tot de zestiger jaren van de afgelopen eeuw de  twijfelachtige reputatie hét criminele bandietennest van Sardinië te zijn. Tegenwoordig vindt protest tegen de gevestigde orde op een vreedzamere en meer kunstzinnige wijze plaats door talloze muurschilderingen met veelal een politieke boodschap. Even voor we Orgosolo inrijden treffen we naast de weg al een schildering op rotsen van een slapende man met een hand op zijn buik.

Ergens onder het centrum parkeren we de camper en gaan we op zoek naar de 'murales'. Een steil opgaande straat brengt ons in het hooggelegen centrum en we lopen met enige koffiepauzes uren door alle straten om géén tekening te missen. Er zijn grappige beeltenissen over het dagelijks leven en beroepen, maar ook meer kunstzinnige uitingen.  

Het meest intrigerend zijn toch de politieke en maatschappijkritische voorstellingen, maar ook historische gebeurtenissen die zijn vastgelegd spreken tot de verbeelding. Zo is er kritiek met een nationaal randje, bijv. uitverkoop van het landschap voor militaire en toeristische doeleinden, de armoe van het zuiden van Italië en het verkwanselen van hulpgelden daarvoor. Ook gebeurtenissen als de bankkredietcrisis van 2008 en  corona worden scherp bekritiseerd. Voorts vindt men de rol van de overheid mbt de aanpak van asielzoekers mensonterend en is er sprake van scheef landbouwbeleid. 

Internationaal is er kritiek op Brussel (inperken nationale vrijheden), de Navo (bewapening), Amerika (oorlogzucht), en Israël (conflicterende rol in Palestina kwestie). In zijn algemeenheid aversie tegen bemoeizucht overheden en daarbij niet willen openstaan voor vernieuwingen. Natuurlijk zijn er affiches pro socialisme en contra fascisme. Overall worden vrijheid, gelijkheid en solidariteit bewierookt en wordt de in 1963 door Paus Johannes de XXIII geschreven encycliek Pacem in Terris (vrede op aarde) als basis gezien. 9/11 , de coupe van 1973 in Chili en het neerhalen van het standbeeld van Sadam Hussein krijgen allemaal aandacht.

Opvallend naast alle fraaie penseelvlakken, zijn ook de bosjes samengebonden kruiden die bij veel huizen vlakbij de voordeur zijn opgehangen. De bandieten zijn weg, maar het bijgeloof tiert nog welig, duivels moeten worden geweerd. Vlak voordat de batterijen van onze telefoons het begeven, kopen we bij de plaatselijke kraam van vriendelijke Guiseppe de nodige lokale producten. Naast schapenkaas en salami ook een aantal serveerplateaus van de bast van kurkeiken, erg mooi!

Terug in de camper laad ik de telefoon snel een beetje op en wandel terug om de laatste politieke muurschilder-juweeltjes op de kiek te zetten.

Na ampel beraad besluiten we zuidwaarts naar de kust te rijden. Gedeeltelijk doen we dat over een lieflijk klein binnenweggetje wat zich met vele kronkels door het berglandschap heenslingert, echt genieten.

Tegen vijven bereiken we de haven van Arbatax en parkeren de camper bij de beroemde Rocco Rosso voor de komende nacht.

In restaurant La Comida, whats in a name 😄 gaan we aan tafel. Marjos zalm in een korst van pistachenootjes, zalig en ik aan de verfijnde spaghetti vongole, smullen 😋. Het dessert Tiramisu en Crema Catalana splitten we en een koffietje vormt ons digestief. Nu terug in de camper de worsteling door de vele, vele foto's voor plaatsing in ons verslag. Maar mopperen doen we niet, daarvoor genieten we teveel.  We hebben een extra pagina toegevoegd met de resterende foto's van Orgosolo.